ΠΑΝΔΗΜΙΑ – ΕΝΑ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

 

ΠΡΟΛΗΨΗ

Πάρα πολύ παράγοντες που σχετίζονται με το επείγον

Είναι δύσκολο να κατανοηθεί εάν τα μέτρα περιορισμού λειτουργούν ή όχι

Συχνά στη ζωή συναντούνται δύσκολα  εμπόδια για να  ξεπερνιούνται, σχεδόν πάντα δυσκίνητα, περίπλοκα, σύνθετα και εκλεπτυσμένα.

 Στην πράξη, τόσο πολύπλοκα όσο ποτέ, όπως η τρέχουσα πανδημία που είναι τέτοια γιατί είναι διαφορετική σε πολλά μέρη του κόσμου και ο αγώνας που κάνει για να είναι σωστός είναι επίσης διαφορετικός.

Η ασθένεια του  κορωνοϊού είναι μοναδική στα χαρακτηριστικά του αλλά οι τρόποι αντιμετώπιση του είναι διαφορετικοί ανάλογα με τις περιοχές του κόσμου χτυπημένες από την κακία του. Συχνά οι διαφορετικοί παράγοντες που καθιστούν το σύστημα πολύπλοκο δεν λαμβάνονται υπόψη : πρέπει να ληφθούν υπόψη λοιμώξεις ή θάνατοι ή νοσηλείες ή μονάδες εντατικής θεραπείας πλήρεις ή μη και ούτω καθεξής.

Υπάρχουν εκείνοι που υπολογίζουν το κλείσιμο των σχολείων και τις ημέρες απουσίας μαθητών και καθηγητών, εκείνοι που κοιτάζουν το οικονομικό πρόβλημα, εκείνοι που ασχολούνται με το κοινωνικό πρόβλημα.

Με λίγα λόγια, το σύστημα της αξιολόγησης απέχει πολύ από ένα γενικό συμβιβασμό. Είναι επίσης δύσκολο να προσδιοριστεί εάν τα μέτρα περιορισμού πού έχουν θεσπιστεί και θα υιοθετηθούν λειτουργούν ή όχι.

Από αυτήν την άποψη, όλοι θυμούνται όταν από την Ασία εισάγαμε το λεγόμενο σύστημα “Immuni” να εφαρμόζεται στο κινητό τηλέφωνο αλλά το οποίο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει στη Δύση καθώς η αντίληψη της ιδιωτικής ζωής(privacy) και η «χρήση» της είναι διαφορετική από εκείνη της ανατολής.

Σήμερα όταν μιλάμε για έλεγχο της πανδημίας, σκεφτόμαστε πόσοι πάνω από τα εβδομήντα είναι εμβολιασμένοι ή πόσο σοβαρά είναι ορισμένα περιοριστικά μέσα, αλλά η εξέλιξη της νόσου είναι γεμάτη από αλληλένδετα.

 Υπάρχουν πληθυσμοί με υψηλά ποσοστά ανοσοποίησης  που εκτίθενται, ταξιδεύουν, αυξάνουν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις ευνοώντας έτσι τον αριθμό των περιπτώσεων, που μειώνονται με τους εμβολιασμούς αλλά δεν ακυρώνονται.

Αυτό το τελευταίο παράδειγμα μας έρχεται από την Αγγλία όπου στις αρχές του καλοκαιριού υπήρχε ένα πολύ μεγάλο κύμα μολύνσεων για να συγκριθεί ακόμη και με αυτό του προηγούμενου χειμώνα. Παρά την έξαρση του αριθμού των μολυσμένων, τα νοσοκομεία δεν πλημμύρισαν ούτε από τις νοσηλείες συμπτωματικών φόβων ούτε από τις επείγουσες νοσηλείες.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, ο ξανθός Άγγλος Πρωθυπουργός δεν θεώρησε … σωστό το δικαίωμα της  χρήσης περιορισμών.

 Σε αυτό το σημείο προκύπτει αυθόρμητα η ερώτηση :γιατί δεν μπορούμε να μιμηθούμε το Ηνωμένο Βασίλειο στην δική μας χώρα;;                                                                                            

Η απάντηση είναι απλή : γιατί στην Ιταλία υπάρχουν πάνω από 4 εκατομμύρια άνω των 50 ετών  που δεν είναι εμβολιασμένοι.

 Η …. μοίρα της ανάνηψης των νοσοκομείων εξαρτάται από τη συμπεριφορά τους.   Σύμφωνα με το Medscape, ο Boris Johnson «δέχεται» ακόμη και 200 νεκρούς καθημερινούς θανάτους για να αφήσει «ελεύθερα» τα θέματα της Αυτού Μεγαλειότητας.

 Στην Ιταλία ακόμη και το μισό θα ήταν μη αποδεκτό και απαράδεκτο γιατί θα αντιπροσώπευε μια πραγματική καταστροφή.                                                                                                                                                      Όπως στην Νέα Ζηλανδία όπου ένας μόνο θάνατος αντιπροσωπεύει μια μεγάλη ήττα. Πραγματικά ο ηγέτης (leader) αυτού του τελευταίου Έθνους, Jacinta Arden αν βρεθεί αντιμέτωπη  με μία χούφτα περιπτώσεων θέτει αμέσως μισή πόλη σε lock – down για να αποφευχθεί η εξάπλωση.                                                                                   

Η ομορφιά είναι ότι κανείς δεν διαμαρτύρεται και κανείς δεν βγαίνει στους δρόμους και ούτε κατεβαίνει στις πλατείες για μια πολύ περιοριστική απόφαση που ο ίδιος ο πληθυσμός κρίνει απαραίτητο.

Στην Ιαπωνία οι περιπτώσεις είναι πολύ περιορισμένες σε σύγκριση με τον αριθμό των κατοίκων  γιατί πάντα απέφευγαν τα φιλιά και τις αγκαλιές, δηλαδή αυτοί από τη …. φύση τους δεν «αγγίζονται», ένα τόξο είναι πιο σημαντικό από τους χαιρετισμούς. Δύσκολη κατάσταση στην Ιταλία όπου συχνά μερικές οικογένειες ζουν κάτω από τις ίδιες στέγες. Εάν δεν κλείσουν τα τριάντα, οι νέοι Ιταλοί πολύ δύσκολα φεύγουν από το σπίτι.

Στην αρχή της πανδημίας γράφαμε σε αυτές τις στήλες ότι στην Γερμανία και στην Δανία δεν υπήρξε τόσο υψηλή θνησιμότητα όσο σε εκείνη στην Ιταλία.   Σε αυτές τις χώρες οι νέοι έχουν μια εργασία  από ..….. νέοι  και μπορούν και μπορούν να αντέξουν οικονομικά να ζήσουν χωριστά από την οικογένεια.                                                                                                                                                                                          Στην Ιταλία ο υπερβολικός αριθμός θανάτων μεταξύ των ηλικιωμένων συνδέθηκε με τους διαμένοντες στους οίκους ευγηρίας και με εκείνους που ζούσαν στο σπίτι με τα παιδιά και τα μικρά  εγγόνια.

Υπάρχουν πολλοί στον κόσμο που πιστεύουν ότι οι καμπύλες επίπτωσης της εξάπλωσης  του ιού είναι ισοδύναμες με την αναποτελεσματικότητα των εμβολίων .  Τίποτε από πιο ηλίθιο.                                                                                                                                                                Χωρίς τα εμβόλια οι μολύνσεις θα ήταν στρατοσφαιρικές σε αριθμό και δεν θα είχαμε αντισταθεί  και αντέξει  στους συνεχείς σχηματισμούς παραλλαγών του κορωνοϊού.    

Σε μία πανδημία με τόσες πολλές διαφορές και ποικιλία προσεγγίσεων και λύσεων, τα συστήματα  και το Ιταλικό σύστημα αντέχουν και προφανώς καθώς και από οικονομική άποψη. Όλος ο κόσμος βρίσκεται σε κρίση αλλά  οι λύσεις στα προβλήματα είναι διαφορετικές μεταξύ περιοχών του κόσμου και μεταξύ έθνους από έθνους. Και είναι επίσης πάρα πολλές γιατί οι διαφορές κάνουν το πρόβλημα ακόμα πιο περίπλοκο. Ως εκ τούτου, όσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα και η ποικιλία των σχέσεων μεταξύ των στοιχείων, τόσο πιο πολύπλοκη χαρακτηρίζει τις λύσεις πού πρέπει να υιοθετηθούν. Ξεκινώντας από αυτήν την υπόθεση μπορεί κανείς να συμφωνήσει μόνο στην ανάγκη  για να αποκτήσει  ενός «περίπλοκο» όραμα  της  ζωής, που λαμβάνει υπόψη μια πληθώρα μεταβλητών προς αξιολόγηση, επειδή σταματάμε σε διαμερισματοποιημένη αναγωγική  ανάλυση, δεν υπάρχει μια πραγματική γνώση, αλλά μόνο προπαγάνδα, ειδήσεις μερικές ή και ακόμα ψευδείς ειδήσεις.                                      

Τα παραπάνω διευκρινίζεται από την θεωρία της πολυπλοκότητας του Edgan Morin, κοινωνιολόγο, φιλόσοφο, και συγγραφέα του διάσημου βιβλίου «Το καλοφτιαγμένο  κεφάλι» (La testa ben fatta), ο οποίος έχει αφιερώσει όλη την ζωή του στην επεξεργασία και στην κατανόηση της συναυλίας  της « πολυπλοκότητας της ύπαρξης».                                                                                                                                   

Ο ίδιος με τον σκοπό για να ενισχύσει την ενότητα του ανθρώπου, δηλώνει ότι : «η ενότητα δημιουργεί διαφορετικότητα, και ταυτόχρονα η ίδια η διαφορετικότητα μπορεί  να αναπτυχθεί μόνο από την ενότητα».

Ως εκ τούτου, η έννοια της «ενότητας στη διαφορετικότητα» του Morin προϋποθέτει ότι για  να δημιουργηθεί προσωπική ανάπτυξη ελεύθερη και απαλλαγμένη από εγωισμό είναι απαραίτητο να ζούμε σε μια οργανωμένη κοινότητα σε αυτή που ανήκεις. 

Αλλά ταυτόχρονα υπονοεί ότι μόνο  μια κοινοτική ζωή θα έπνιγε την προσωπική ανάπτυξη.   Τότε λοιπόν, μπροστά σε τόση πολυπλοκότητα, μερικές φορές με αποπροσανατολισμό, ας διαφωτιστούμε και να καθοδηγηθούμε από τα κρυπτικά λόγια του Ηράκλειτου της Εφέσου :  "Αν δεν ελπίζεις στο απροσδόκητο, δεν θα το ανακαλύψεις».

Η ανακάλυψη, η εύρεση της εναλλακτικής λύσης που ελπίζουμε, εξαρτάται από τον καθένα μας.