ΕΜΒΟΛΙΑ ΤΩΡΑ, ΞΕΠΕΡΑΣΤΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

 

Να επισημάνουμε  τα  ποσοστά  προστασίας  σε  σύγκριση  με  εκείνους  της θνησιμότητας.

Δεν υπάρχουν προληπτικά φάρμακα, αλλά ούτε αυτά που πρέπει να χορηγούνται μετά τον εμβολιασμό.

Αντιφλεγμονώδη, παρακεταμόλη, ηπαρίνη είναι τρία φάρμακα που στους πολίτες «προωθούνται ως αντίδοτα» και που αυτά χορηγούνται για να ξεπεράσουν τις «παρενέργειες» του εμβολίου της AstraZeneca. Οι άνθρωποι είναι τόσο εύκολα εντυπωσιασμένοι που έφθασαν ακόμη και να μελετούν την πήξη του αίματος. Την Πέμπτη 18 Μαρτίου 2021 έγινε  οριστικά καθιερωμένο, στο βαθμό  που αν υπήρχε  ποτέ και χρειαζόταν, ότι το εμβόλιο το ονομαζόμενο «Oxford», από το Αγγλικό Πανεπιστήμιο  όπου έχει μελετηθεί ιδιαίτερα, δεν έχει αιτιώδη σχέση με τα θρομβωτικά  συμβάντα. Δεν υπάρχουν προληπτικά φάρμακα. Αλλά ούτε και αυτά που πρέπει να χορηγούνται μετά τον εμβολιασμό. Το Astra – Zeneca, όπως οι άλλες αρχές από την άλλη πλευρά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από έγκυες γυναίκες και από εκείνες που παίρνουν τα αντισυλληπτικά.

Στην πράξη, οι Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις ανέστειλαν προσωρινά το εμβόλιο ως «προφύλαξη», αν και δεν υπάρχουν αντενδείξεις για την χρήση του. Αυτή η αναστολή ενεργοποιήθηκε παρά το γεγονός ότι ήταν απαραίτητο να μην σταματήσει τη μηχανή του εμβολιασμού.

Η έλλειψη ενός αιτιώδους σχέσης με ανεπιθύμητες ενέργειες Θρόμβο – Εμβολικού τύπου ήταν κάτι παραπάνω από αρκετό. Το σοβαρό πρόβλημα ήταν εκείνη της περιόδου προληπτικής αναστολής, η οποία συνοδεύτηκε από αύξηση του αριθμού των λοιμώξεων και εκείνης των νοσηλευομένων στην εντατική θεραπεία, εκτός από διακόσιες χιλιάδες λιγότερους εμβολιασμούς (αυτό στην Ιταλία).

Στην Ιταλία αφενός υπήρξε ένα στοπ «φόβου» και αφετέρου μια ισχυρή πρόσκληση από τον Στρατηγό Figliuolo για να εμβολιαστούν όλοι στους κατάλληλους κόμβους, εάν δεν εμφανίζονταν τα άτομα που είχαν κάνει κράτηση. «Καμία   δόση  δεν  πηγαίνει   χαμένη» και είναι μια κατηγορηματική επιταγή από τη μια πλευρά, ενώ από την άλλη είναι ένας «μεγάλος σεβασμός» για τις ανεπιθύμητες ενέργειες που δεν είχαν τεκμηριωθεί ούτε εκπροσωπηθεί. Και να πούμε ότι ο τύπος της Astra – Zeneca  είναι το εμβόλιο που έχει λιγότερες αλλεργικές αντιδράσεις από τα άλλα δύο που χρησιμοποιούνται σήμερα στην Ιταλία.

Σε αυτούς τους μήνες  για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία, έχουμε παρατηρήσει όλοι έκτακτα μέτρα για τον περιορισμό του ιού που έχουν επηρεάσει σημαντικά την  δημόσια και ιδιωτική ζωή μας. Το κάναμε βάζοντας όλες τις ελπίδες μας στα εμβόλια, θεωρώντας τα ως το μόνο εργαλείο για να ξανά κερδίσουμε την ζωή μας.

Μα τώρα που τα εμβόλια έχουν εγκριθεί και διατεθεί στην αγορά, παράδοξα σε ορισμένα τμήματα του πληθυσμού, η εξάπλωση των ιδίων προκαλεί καταστάσεις άγχους και διαταραχών, ακόμη περισσότερο από τον κορονοϊό. Έτσι δημιουργείται (αδικαιολόγητος) φόβος που θα μπορούσε αναπόφευκτα να έχεις συνέπειες στην εκστρατεία του εμβολιασμού που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ωστόσο, τα εμβόλια ήταν ένα από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα της Ιατρικής από την ανακάλυψη τους : θεμελιώδες εργαλείο για την προστασία της δημόσιας υγείας. Σύμφωνα με μια εκτίμηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (World Health Organization) το 25% του δείγματος που εξετάστηκε είναι επιφυλακτικό εν γένει των εμβολίων.

Επομένως, είναι χρήσιμο να ρωτήσουμε γιατί, παρά τα επιστημονικά στοιχεία, τα εμβόλια εξακολουθούν να έχουν επικριτές και άρα δυσφημιστές  και πολλοί άνθρωποι φοβούνται για αυτά.. Γιατί σε μία τέτοια στιγμή δεν αναδύεται η άξια εμπιστοσύνη στους Επιστήμονες, τους γιατρούς, και τους ερευνητές.

Τα εμβόλια είναι απαραίτητα για να αντιμετωπίσουμε την έκτακτη ανάγκη για την υγεία,  κάθε είδους και οποιοσδήποτε τύπος  δισταγμού εμβολιασμού  θα μπορούσε να μειώσει την κάλυψη και να δυσχεράνει την απόκτηση της ασυλίας της αγέλης ή ακόμη και να ευνοήσει τις μεταλλάξεις. Δυστυχώς τις τελευταίες ημέρες φαίνεται ότι υπήρξε δυσπιστία να αναλάβει το πάνω χέρι. Έχει εξαφανιστεί εκείνη  «η σαφή  και ξεχωριστή αντίληψη των γεγονότων», τόσο αγαπητή  για τον Cartesio και με το οποίο ο ορθολογιστής φιλόσοφος υποστήριζε  για να νικήσει μια για πάντα τον σκεπτικισμό.

Ο δισταγμός στην προσέγγιση των εμβολίων έχει αυξηθεί όταν τις τελευταίες ημέρες η AIFA, δηλαδή  Ο  Ιταλικός Οργανισμός για το Φάρμακο, όπως έχουμε ήδη πει ανέστειλε δύο παρτίδες του εμβολίου AstraZeneca  μετά από κάποιους θανάτους που σημειώθηκαν σε άτομα που εμβολιάστηκαν πρόσφατα και στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι δεν σχετίζονται με τον εμβολιασμό. Και ενάντια στο  θεμέλιο της αλήθειας του δικού μας αγαπημένου Cartesio, υπερίσχυσε η καθολική γνωσιολογική αρχή παραβιάζοντας σύμφωνα με την οποία η προϋπόθεση να γνωρίζουμε κάτι είναι να το κάνουμε και η αλήθεια είναι το ίδιο γεγονός : « Verum Ipsum Factum».

Ο φόβος των ανεπιθύμητων ενεργειών, αν και πολύ σπάνιος , ήταν καθοριστικός παράγοντας. «Σπάνια Αλλά Πιθανά» θα έχουν σκεφτεί πολλοί. Το γεγονός είναι ότι ο άνθρωπος έχει μια ισχυρή τάση να υπερεκτιμά την πιθανότητα εξαιρετικά σπάνιων γεγονότων, και είναι αλήθεια ότι διαφορετικοί τρόποι επικοινωνίας του ρίσκου και του κινδύνου που μπορούν να συμβάλλουν να προκαλέσουν πολύ διαφορετικές αντιλήψεις και αντιδράσεις. Για παράδειγμα, επισημαίνοντας τα ποσοστά προστασίας σε σχέση με εκείνα της θνησιμότητας, βοηθά να αντιληφθούμε έναν παράγοντα ρίσκου και κινδύνου που είναι, ότι σε γενικές γραμμές φαίνεται  μικρός και αποδεκτός. Το να μιλάμε για άτομα που πεθαίνουν μετά την χορήγηση του εμβολίου προκαλεί πιθανώς μια διαφορετική αντίδραση, διότι μας οδηγούν να φανταστούμε κατά κάποιο  ζωηρό τρόπο  και με ακρίβεια σε εκείνους τους μεμονωμένους θανάτους.

Ως εκ τούτου, η ρήξη ενόψει του κινδύνου κορονοϊού θα έπρεπε να είναι το αποτέλεσμα ορθολογικού υπολογισμού μεταξύ της πιθανότητας να συμβεί κάτι (σπάνιες  αντιδράσεις) και της σοβαρότητας της νόσου. Αλλά αυτός ο υπολογισμός δεν συμβαίνει πάντοτε σε λογική βάση, επειδή η αίσθηση και το συναίσθημα  του φόβου εξαρτάται πολύ από την αντίληψη ότι  έχεις ή  όχι τον έλεγχο σε  ένα συγκεκριμένο πράγμα : Η λήψη του εμβολίου, όπως ακριβώς ανεβαίνουμε σε ένα αεροπλάνο, εκθέτει στην αίσθηση και στην αντίληψη ότι δεν έχεις  τον έλεγχο του τι συμβαίνει.

Ο Stephan Lewandowsky, καθηγητής της  Γνωστικής  Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Bristol  δήλωσε ότι : «Τα εμβόλια είναι το εισιτήριό μας για την ελευθερία και η επικοινωνία που τους αφορά θα πρέπει να είναι το  δικό μας διαβατήριο για να μπορέσουμε όλοι να επιβιβαστούμε. Ο τρόπος με τον οποίο όλοι εμείς συζητάμε για τα εμβόλια εναντίον της  Covid – 19 μπορεί κυριολεκτικά να βοηθήσουν να κερδίσουμε τη μάχη εναντίον σε αυτόν τον ιό ο οποίος είναι  καταστροφικός….. για να μας βάλουν στο δρόμο  προς  την ανάκαμψη παρά να υποφέρουμε περαιτέρω».