Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ SILVIO BERLUSCONI ΚΑΙ Η ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ - ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ

Στη φωτογραφία διακρίνεται καθαρά η έντονη δυσφορία του στο πρόσωπο του, εξαιτίας της άρσης της ασυλίας του από την Ιταλική Γερουσία.

Όμως η μοίρα της αυτοκρατορίας ορφανή από την κεντρική πολιτική εικόνα περιπλέκεται με την υγεία του “Dottore – Cavalliere” , Presidente Silvio Berlusconi. O Eugenio Scalfari o ιδρυτής και δημιουργός από το 1976 της μιας από τις δύο μεγαλύτερες Ιταλικές εφημερίδες La Repubblica ( και αυτός πάνω από τα 80 χρόνια και ίσως πιο πάνω, επί της ευκαιρίας των γενεθλίων του Berlusconi), πριν από λίγες ημέρες, έγραφε στην Repubblica :

{ « Ο χαρακτήρας του Silvio ήταν ότι ήθελε να αρέσει, ήθελε να αποπλανεί, να δελεάζει και να ξελογιάζει καθώς επίσης ήθελε να ‘’κουμαντάρει’’ να διοικεί – να διευθύνει – να κυβερνά, να θαυμάζεται και να εκπλήσσει.

Σε ανταμοιβή έδινε φιλία, και εάν χρειαζότανε και ήταν αναγκαίο επίσης έδινε χρήματα και μεγάλη δύναμη.

Δεν μιλούμε εδώ και 22 χρόνια, δηλαδή από το 1994, όταν έγινε για πρώτη φορά Πρωθυπουργός της Ιταλίας.
Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού L’ Espresso o Mauro Ezio αναφέρθηκε :
« στην πολιτική μάχη που πραγματοποιήθηκε μεταξύ της Repubblica και του κόμματος του, δηλαδή πραγματικά με αυτόν τον ίδιο, γιατί το κόμμα του ουσιαστικά δεν υπήρξε ποτέ ».
Επίσης παρουσίασε, και τον γνωστό στην Ιταλία πίνακα με τις 10 ερωτήσεις που το 2011 τις έκανε ο Giuseppe D’Avanzo, από τις σελίδες της Repubblica , όπου πρόσθεσε και μια τελευταία : « Cavaliere άξιζε τον κόπο;;!!».

Οι σχέσεις μου, (αναφέρει αυτός ο πραγματικά μεγάλος Ιταλός δημοσιογράφος Eugenio Scalfari), άρχισαν το 1979.

Η εφημερίδα υπήρχε από τρία χρόνια και οι πωλήσεις της είχαν φθάσει σχεδόν εκείνες της Corriere della Sera. (Άλλη μία πολύ μεγάλη και έγκυρη εφημερίδα της Ιταλίας.), όπου και το 1980 τις ξεπεράσαμε.

Τότε λοιπόν με κάλεσε με κάποιον συνεργάτη μου στην γνωστή από τότε στην Ιταλία βίλα του στο Arcore.

Μεταξύ άλλων τότε μας είπε :

· ‘’ Ο αθλητισμός είναι χάσιμο χρόνο, σε κουράζει, και δεν χρησιμεύει σε τίποτε, αλλά εάν είσαι ιδιοκτήτης μιας μεγάλης ομάδας στο ποδόσφαιρο ή στο Rugby, τότε λοιπόν χρησιμεύουν πάρα πολύ, γιατί σου δίνουν αναγνωρησιμότητα, δηλαδή προβολή και δόξα’’.

Τότε εδώ τον ρώτησα αν τον ενδιαφέρει κάτι τέτοιο και μου απάντησε αμέσως :

· « ακόμα όχι, αλλά το σκέπτομαι».

· Μέσα στην τεράστια και πολύ εντυπωσιακή βίλα του Berlusconi υπήρξε και το ‘’ οικογενειακό νεκροταφείο’’ όπου πρότεινε στον συνεργάτη μου που ήταν μαζί μου ότι αν δεν έχει οικογενειακό τάφο να του προσφέρει εκεί χώρο, αλλά αυτός του απάντησε ότι : ‘’ είναι από την Νάπολη και ότι έχει εκεί οικογενειακό τάφο’’.

· Την στιγμή που βρισκόμαστε στο οικογενειακό του νεκροταφείο ο Silvio χαμήλωσε την φωνή του διότι είναι πολύ ικανός να αλλάζει την φωνή του βάσει των συνθηκών που βρισκότανε.

Είχαμε βρεθεί λοιπόν εκεί και είχαμε δεχτεί την πρόσκληση του για να μιλήσουμε ουσιαστικά για την πώληση του τηλεοπτικού καναλιού Rete 4. (όπου εμπλέκονταν και αυτοί) αλλά όμως ‘’οι μπίζνες αναβλήθηκαν’’.

Κατά τον Berlusconi, πρώτα γινόμαστε φίλοι και μετά όλα τα άλλα.

Δεν μου φάνηκε ότι είμαστε σε καλό δρόμο αναφέρει ο ιδρυτής της Repubblica.

Οι επαφές συνεχίστηκαν επί μακρόν. ( Πολύ περιληπτικά σας λέγω ότι το θέμα της Rete 4 τελείωσε.)

Βλεπόμαστε συχνά μέχρι που αυτός άρχισε να ασχολείται με την πολιτική.

Στην αρχή έγινε Σοσιαλιστής ( προφανώς με τον Craxi, δηλαδή Craziano).

Μετά έγινε Χριστιανό - Δημοκράτης κοντά στον Andreotti και τον Forlani.

Αυτό το τριπλό συνεταιρισμό ονομάστηκε από τα 3 αρχικά των επιθέτων των πολιτικών C.A.F.

Ο άλλος τότε μεγάλος πολιτικός της Χριστιανό- Δημοκρατίας (D.C) ο De Mita, ( ο οποίος ζει ακόμη σε μεγάλη ηλικία στην περιοχή του Avellino στην περιφέρεια της Napoli.( Πέθανε πριν λίγες εβδομάδες αρχές καλοκαιριού του 2022, σε μεγάλη ηλικία ενώ ήταν Δήμαρχος στην γενέτειρα του ένα μικρό χωριό δίπλα στο Avellino – Napoli. ). Φυσικά τον απεχθάνονταν και τον αποστρέφονταν και οι τρεις της C.A. F. καθώς και ο Berlusconi ο οποίος βοηθούσε τους τρείς της C.A.F. και αυτοί με την σειρά τους έκαναν το ίδιο σε αυτόν.

Έτσι λοιπόν με αυτή την τετραπλή συνεργασία, υπήρξε και αναπτύχτηκε η έξυπνη ικανότητα να σπάσουν το μονοπώλιο της κρατικής Ιταλικής τηλεόρασης της RAI.

Εν τω μεταξύ συμβαίνει και ο Indro Montanelli, (Ένας άλλος, τότε εκείνη την εποχή, πολύ μεγάλος δημοσιογράφος και ικανότατος εκδότης, μακαρίτης τώρα), έρχεται σε αντίθεση με την Corriere della Sera και δημιουργεί την εφημερίδα : IL Giornale.

Τα χρήματα όμως δυστυχώς δεν τα είχε και υπήρξε βέβαια ο Berlusconi να προσφερθεί και να του τα δώσει, στην αρχή χωρίς να φαίνεται, αλλά μετά από λίγο έγινε ανοιχτά ο Eκδότης.

IL Giornale άρχισε να υποστηρίζει την δεξιά ή καλύτερα την δεξιά Berlusconiana, διαδίδοντας επίσης και κάποιες ψεύτικες ειδήσεις απέναντι των πολιτικών αντιπάλων του Silvio Berlusconi και ως εκ τούτου συνεπώς επίσης και απέναντι μας δηλαδή της Repubblica.

Με την σειρά μου, συνεχίζει ο Eugenio Scalfari έγραψα στις : 13 - Ιανουαρίου- 1990 ένα άρθρο που έγινε διάσημο εξαιτίας του τίτλου που τότε του είχα δώσει.

Κατόπιν ο Silvio Berlusconi κατέβηκε στις εκλογές του 1994.

Έτσι εγώ έγραψα ένα άλλο άρθρο στις 22- Ιανουαρίου - 1994, με τίτλο :

« Scende in campo il ragazzo coccode’».

Δηλαδή κατεβαίνει στο γήπεδο το παιδί coccode’.

Εκεί αναφέρει ο ιδρυτής της Repubblica έσφαλα διότι δεν ήταν καθόλου το παιδί coccode’ και θα τον βρίσκαμε στην καμπούρα μας για 20 χρόνια και ακόμη δεν τελείωσε.

Οφείλω να πω ότι γερνώντας καλυτέρευσε.

Η ηλικία φέρνει προβλήματα και ενοχλήσεις αλλά και κύρος και γόητρο.

Όμως αυτός προσπάθησε να κατακτήσει και να γίνει κύριος και της Repubblica.

Ευτυχώς όμως δεν μπόρεσε τελικά να τα καταφέρει παρότι πραγματικά προσπάθησε πάρα πολύ.

Αυτά λοιπόν έγραψε και εννοείται περιληπτικά ο δημιουργός και ιδρυτής της Ιταλικής Εφημερίδας

La Repubblica, Eugenio Scalfari».}

Στις 18/4/2003 στο Μιλάνο ο Berlusconi δικαζότανε ως κατηγορούμενος για το αδίκημα της διαφθοράς.

Στις 2- Οκτωβρίου - 2013 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία εναντίον του η ψηφοφορία στην Ιταλική Γερουσία για την άρση της ασυλίας του μετά την καταδίκη του από το ακυρωτικό δικαστήριο και τον Άρειο Πάγο.

Ο Romano Prodi, όταν το 2003 ήταν Πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον Berlusconi.

O Berlusconi ήταν τότε για δεύτερη φορά Πρωθυπουργός της Ιταλίας.

Στην φωτογραφία ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας διακρίνεται με τον τότε Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Carlo Azeglio Ciampi και τον τότε ηγέτη της Κέντρο - Αριστερά Romano Prodi.

Στις 15 - Μαΐου - 2006 συναντάται με τον νέο - εκλεγμένο Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano (και αυτός παλιός κομμουνιστής, προερχόμενος από το πρώην P.C.I. – Partito Communista Italiano - : (Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας).

Στις 8 - Μαΐου – 2008 ορκίζεται και πάλι, από τον καινούργιο τότε Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, Giorgio Napolitano και πάλι Πρωθυπουργός της Ιταλίας στην τρίτη κυβέρνηση του.

Εν τω μεταξύ στις 17 - Νοεμβρίου - 2007 παρουσιάζει το καινούργιο του πολιτικό κίνημα που θα το ονομάσει Partito del Popolo della Liberta’ (P.D.L.) δηλαδή

Κόμμα του Λαού της Ελευθερίας.

Στις 6 -Απριλίου - 2009 στην συνάντηση των G8 μαζί με τον Πρόεδρο των Η.Π.Α. Obama Barak, επί της ευκαιρίας, επισκέπτονται τα ερείπια μετά από τον καταστροφικό σεισμό που κατέστρεψε την Aquila.

Στις 13 – Δεκεμβρίου - 2009 στο Μιλάνο κατά την διάρκεια μιας ομιλία του σε συγκέντρωση, δέχεται μια επίθεση και τραυματίζεται στο πρόσωπο.

Σε απευθείας σύνδεση με την τηλεόραση συγκρούεται με τον σύμμαχό του Gianfranco Fini κατά την διάρκεια μιας γενικής συγκέντρωσης του κόμματός τους Popolo della Liberta’(P.D.L).

Την 1^η Ιουλίου του 2011 τοποθετεί σαν καινούργιο στην θέση του Γραμματέα του κόμματος του στο P.D.L. τον Angelino Alfano κατά την διάρκεια του Εθνικού Συνεδρίου του κόμματος.

Εν τω μεταξύ ενώ συνεχίζεται η δίκη του για την διαφθορά στο Μιλάνο στις 28 – Φεβρουαρίου - 2011 ο βασικός δικηγόρος o Nicolo’ Ghedini του Berlusconi κάνει στα ιταλικά μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικές δηλώσεις επί του θέματος της διαδικασίας της δίκης.

Στις 12- Νοεμβρίου - 2011 υποβάλει την παραίτηση του στο Quirinale στο Προεδρικό Μέγαρο της Ιταλίας.

Στις 16 - Νοεμβρίου - 2011 στο Πρωθυπουργικό Μέγαρο, στο Palazzo Chigi, παραδίδει την Ιταλική Κυβέρνηση στον Mario Monti.

Στις 29 - Μαρτίου - 2013 γίνονται και πάλι πολιτικές εκλογές και το αποτέλεσμα είχε αβέβαιη έκβαση.

Πρώτη Αυγούστου του 2013 εμφανίζεται ζωντανά στην τηλεόραση στο TG4, μετά την επιβεβαίωση των 4 χρόνων κάθειρξη από τον Άρειο πάγο, για φορολογικό δόλο και απάτη, έχοντας δίπλα του την καινούργια σύντροφο του Francesca Pascale.

Στις 19 Σεπτεμβρίου 2013 στην Ρώμη ξανά - επαναφέρει το κόμμα Forza Italia.

Στις 16 / Νοεμβρίου / 2013 από το κόμμα, Partito Della Liberta’ (P.D.L.), αποχωρεί η ομάδα του δεξιού Angelino Alfano, ο οποίος σήμερα ‘’βεβαίως βεβαίως’’ είναι Υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης του Κέντρο- Αριστερού Matteo Renzi.

Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα και όποιος θέλει και μπορεί να καταλάβει και να αντιληφθεί τους πολιτικούς μπορεί να πει ότι: « παντού είναι όλοι ίδιοι και ειδικά σε ‘’συγκεκριμένες καταστάσεις’’ συμπεριφέρονται ανάλογα με τις συνθήκες και σαφέστατα πάνω από όλα με τα συμφέροντας τους.

(Mε λίγα λόγια οι ‘’ γνωστοί κολοτούμπες’’).

Ας αναφερθούμε όμως τώρα περιληπτικά στις συναντήσεις κορυφής που είχε κατά την διάρκεια των χρόνων που ήταν Πρωθυπουργός με πολλούς αρχηγούς κρατών.

Με τον Πρόεδρο των Η.Π.Α. Bill Clinton με την Hillary στην Caserta της Ιταλίας στις 2- Ιουνίου-1994.

Στις 18- Ιουνίου- 1998 με τον ηγέτη των Παλαιστινίων Arafat Yasser.

Με την leader του C.D.U. της Γερμανίας την Angela Merkel στις 5- Σεπτεμβρίου- 2000

Με τον Γάλλο Πρόεδρο Jacques Chirac στις 20- Ιουλίου- 2001

Στην συνάντηση κορυφής των G8 στις 23-Ιουλίου - 2001 στην Genova της Ιταλίας τα ‘’λέει’’ με τον Πρόεδρο των Η. Π. Α. George W. Bush

Στις 20- Φεβρουαρίου-2002 πραγματοποιείται επίσημη επίσκεψη του Σύριου Προέδρου Bashar-al Assad.

Στις 28/Μαίου/2002 σε μία συνάντηση 20 αρχηγών κρατών κατάφερε ο Berlusconi να δώσουν και να ενώσουν σφίγγοντας μεταξύ τους τα χέρια τους οι δύο leader ο ρώσος Vladimir Putin και ο αμερικάνος George Bush.

Ο Berlusconi είχε συναντηθεί με τον Λίβυο Muammar Gheddafi στην Ρώμη αλλά και στην Τρίπολη της Λιβύης στις 28 – Οκτωβρίου - 2002.

Ο Berlusconi ‘’έφτιαχνε δρόμους στην έρημο’’ και ο Gheddafi του παραχωρούσε ‘’ύδωρ χρυσό’’.

Στις 15/Μαρτίου/2002 επισκέπτεται την Ισπανία και στην Βαρκελώνη συναντά τον Πρωθυπουργό Jose Maria Aznar.

Εκείνη την εποχή αρχίζει να συνδέεται και φιλικά με τον ηγέτη της Ρωσίας Vladimir Putin.

Έτσι στις 3-Φεβρουαρίου του 2003 τον συναντά στην Μόσχα.

Την επομένη φορά συναντιούνται και πάλι με τον Putin καλοκαίρι αυτήν την φορά στις 29 Αυγούστου του 2003 στην πανέμορφη Σαρδηνία στην Ιταλία.

Μια εύθυμη στιγμή μεταξύ των δύο ηγετών.

Ο Πρόεδρος σε ευθυμία στην Σαρδηνία της Ιταλίας.

Πάντα ο Πρόεδρος αστειευμένος, έχοντας δίπλα του τον Πρόεδρο της Ρωσίας Vladimir Putin.

Στις 8-Απριλίου- 2005 στην κηδεία του Papa Giovanni Paolo του Δευτέρου συναντάται με τρείς Προέδρους των Η.Π.Α. (Τον εν ενεργεία τότε Πρόεδρο George W.Bush, τον πατέρα του George Bush και τον Bill Clinton).

Λίγο καιρό πριν τον θάνατο του Papa Giovanni Paolo τον Δεύτερο, συναντιέται μαζί του.

Συνάντηση με τον Putin και τον Tayyip Erdogan στις 17- Νοεμβρίου - 2005, εξαιτίας των εγκαινίων του gas - αγωγού που συνδέει την Ρωσία με την Τουρκία.

Την 1^η Μαρτίου του 2006 ομιλεί στο Αμερικάνικο Κογκρέσο ( όπου μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο έχουν μιλήσει μόνο άλλοι τρεις Πρωθυπουργοί της Ιταλίας).

Στις 6 - Μαρτίου - 2006 στην Ρώμη συναντάται με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Hosni Mubarak.

Τον Απρίλιο του 2008 γίνεται εξώφυλλο του Economist με τίτλο : Mamma mia - ci risiamo

Here we go again.

Στην Γαλλία στο Eliseo στις 4 – Οκτωβρίου - 2008 στην συνάντηση κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την οικονομική κρίση, συναντήθηκε με τον Γάλλο Πρόεδρο Nicolas Sarkozy.