ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΓΡΙΠΗ ;

 

ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΓΡΙΠΗ ;;

Είμαστε συνηθισμένοι από πάντα με την άφιξη του φθινοπώρου παρουσίαζε μια μείωση των θερμοκρασιών και την αρχή αυτού που ορίστηκε ως η περίοδος της γρίπης.

Η γρίπη ήταν πάντα η πιο διαδεδομένη λοιμώδης αναπνευστική ασθένεια που προκαλείται από ιούς που εξακολουθεί να συγχέεται με άλλες παθολογίες όπως η φαρυγγίτιδα, κρυολόγημα κ.τ.λ. Τα τυπικά συμπτώματα  δεν αλλάζουν ποτέ : πυρετός, κεφαλαλγία, πολυαρθραλγία, αδυναμία, κλειστή ( βουλωμένη ) μύτη, πονόλαιμος. που διαρκούν  περίπου μία εβδομάδα. Τα κρύα περιβάλλοντα, λοιπό, βοηθούν τη μετάδοση των ιών μειώνοντας την δραστηριότητα της φυσιολογικής δραστηριότητας των αεραγωγών. Τα κλειστά και τα ζεστά μέρη είναι πιο συχνά, δεδομένης της εξωτερικής θερμοκρασίας, και επομένως ως εκ τούτου ικανά να ενισχύσουν τις λοιμώξεις. Οι συνεχείς μεταβολές της θερμοκρασίας ( ταχεία εναλλαγή ζεστού/ κρύου και κρύου/ ζεστού αλλοιώνουν τη θερμορύθμιση του σώματος, εκτιθέμενοι στις επιθέσεις των ιών.

Κατά την διάρκεια των αιώνων, η γρίπη έφερνε  πάντα εξελίξεις …. φοβερές πανδημίες. Ο Ιπποκράτης την περιέγραψε πριν 2.440 χρόνια και είπε επίσης ότι ονομαζόταν έτσι επειδή πιστεύεται ότι οφείλεται στην …… «επιρροή» των αστεριών.

Η επιδημία της γρίπης είχε μεγάλους χώρους στις ιστορίες των προσβεβλημένων χωρών. Αρκεί να θυμηθούμε την «Ασιατική» το 1957 ( στέλεχος H2N2 ), Την  Ρώσικη  ( H1NI ), και εκείνης του «Hong – Kong» (1968 – Η3Ν2). Αλλά η πιο διάσημη απολύτως παραμένει η «Ισπανική» μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου σκότωσε μεταξύ 80 και 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Στην πραγματικότητα είχε πολύ λίγο ισπανικά εκτός από το γεγονός ότι είχε καταλάβει την Ισπανία, αλλά όχι με σημαντικό τρόπο, στις αρχές του περασμένου αιώνα. Η ανάμνηση των ανθρώπων παρέμεινε συνδεδεμένη με την Ιβηρική χερσόνησο, επειδή τα νέα για την έκθεση της επιδημίας δόθηκαν σε αυτό το έθνος, το μόνο, για πολεμικούς λόγους, που να έχει ελευθερία του τύπου. Επειδή δεν μπόρεσαν να μεταδώσουν ανησυχητικές ειδήσεις, προκειμένου να μην δημιουργηθούν διαταραχές στον άμαχο  πληθυσμό, αποκαλύφθηκε μόνο η επιδημία «εθνική» ιβηρική, που έγινε ακόμη πιο διάσημη από την ασθένεια του Βασιλιά της Ισπανίας του Alfonso XIII.

Η μεταπολεμική επιδημία κράτησε μέχρι το 1920 και είχε ως αποτέλεσμα πολύ περισσότερους θανάτους από αυτούς που καταγράφτηκαν κατά τη διάρκεια του πραγματικού πολέμου. Ένα στοιχείο πάνω από όλα δείχνει την εξαιρετική διάδοση του :  Από ένα δισεκατομμύριο και 800 εκατομμύρια κατοίκους υπήρχαν εκατό εκατομμύρια θάνατοι.

Μετά από χρόνια σταθεροποιήθηκε και καθιερώθηκε  ότι η επιδημία προκλήθηκε από ένα ιό της γρίπης του τύπου προέλευσης των πτηνών H1N1. Αυτή η πανδημία προήλθε από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και μεταδόθηκε σε  500 εκατομμύρια κατοίκους της  γης, πολύ λιγότερο από τα 170 εκατομμύρια που τώρα έχουν μολυνθεί με «μόνο» τριάμισι εκατομμύρια θανάτους από τον κορονοϊό.                       Η διαφορά, σίγουρα είναι οι τρέχουσες  συνθήκες ζωής, τα νοσοκομεία με τους τομείς έκτακτης ανάγκης / επείγουσας ανάγκης, και μια έντονη διαδεδομένη υγιεινή μαζί με τα περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο εννιακόσιες χιλιάδες εμβόλια που έχουν ήδη χορηγηθεί μέχρι σήμερα . Ο αριθμός είναι πολύ υψηλός, αλλά περιλαμβάνει εκείνους που έχουν κάνει  και τις δύο δόσεις, ποιος μόνο την πρώτη και εκείνοι που έχουν λάβει μόνο μια μοναδική δόση της Johnson & Johnson.                      

Υπάρχει μια σημαντική διαφορά που πρέπει να υπογραμμιστεί : η Ισπανική/ αμερικάνικη «κτυπούσε» τους νέους που ήταν σε καλή υγεία, ενώ ο Corona – Virus «κτύπησε  και κτυπάει» περισσότερο τους ηλικιωμένους. Σίγουρα η υποστήριξη της ιατρικής επιστήμης ήταν αποφασιστικής σημασίας για τη δημιουργία αυτής της «διαφοράς», για τα πολλά αντιϊκά φάρμακα, για τα Μονοκλωνικά αντισώματα, για το υπερανοσολογικό πλάσμα και, στη συνέχεια, για την «κατασκευή» διαφορετικών εμβολίων σε έξι / επτά μήνες, ενώ ένας Γερμανός βακτηριολόγος μίλησε για τον ιό για την «Ισπανική» μόνο το 1933.

Ήταν γενικά, μία κακή στιγμή για την επιστήμη, η οποία δεν μπόρεσε να βρει καμία   θεραπεία και συνειδητοποίησε ότι δεν έχει εργαλεία για να εντοπίσει και να εξουδετερώσει τον αόρατο παράγοντα της νόσου.

Η μολυσματικότητα της πανδημίας, ωστόσο, εξαπέλυσε μια σειρά συμπεριφορών κάπου μεταξύ του τραγικού και του περίεργου του παράξενου. Σε ορισμένες χώρες εξαπλώθηκε  η πεποίθηση ότι η ασθένεια εξουδετερώνεται από το αλκοόλ προκαλώντας δραματικά τις αυξήσεις των περιπτώσεων του αλκοολισμού.

Το ίδιο συνέβη στη σημερινή πανδημία, όταν ο πληθυσμός έφθασε να οργανώσει τις απόψεις σε συλλογικές πεποιθήσεις.

Παίρνοντας την θέση των των μαγικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων του Μεσαίωνα, τις ψευδείς ειδήσεις, τα ανήσυχα φαντάσματα, συχνά επικίνδυνα και ξενοφοβικά, έχουν καταλάβει τα δίκτυα και τα μυαλά, αντανακλώντας τις βαθιές ανησυχίες του ανθρώπου απέναντι στο άγνωστο και το θάνατο.

Έτσι και σε ότι αφορά την επιστήμη, η απογοήτευση ήταν τεράστια : μετά από μια «απίθανη» διέλευση μεταξύ των ζωντανών όντων – η νυχτερίδα και η παγκολίνη αναδύθηκε ένας ιός που έχει ανατρέψει τον κόσμο, από τον οποίο κανείς μέχρι πρόσφατα δεν μπόρεσε να μας διατηρήσει και να μας συντηρήσει.

Το 2020 στην Ιταλία υπήρχε σαφής έλλειψη της νόσου της γρίπης με μόνο δύο εκατομμύρια και 230 χιλιάδες περιστατικά.. Ένα σαφές θετικό αποτέλεσμα που οφείλεται, χωρίς άλλη καθυστέρηση, στις πολιτικές της υγείας, για την καταπολέμηση του Covid, με την κοινωνική απόσταση σε πρώτο επίπεδο. 

Ακόμη στο νότιο ημισφαίριο, η εποχή της γρίπης δεν ξεκίνησε ποτέ και μεταξύ Αυστραλίας, Χιλής, και Νότιας Αφρικής οι περιπτώσεις γρίπης ήταν πραγματικές αμελητέες.

Οι συμπεριφορές και οι θεραπείες που απαιτούσε η πανδημία για τον κορονοϊό μας οδήγησαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε την γρίπη. Πράγματι το φθινόπωρο του 2019 και σε εκείνο του 2020 η ένωση του ιού της γρίπης με τον κορονοϊό, προαναγγέλλει μια καταιγίδα που πρέπει να αποφευχθεί, διότι σίγουρα τα  τα εθνικά συστήματα υγείας θα είχαν χαθεί ( θα είχαν πάει σε  tilt).

Άλλα προβλήματα θα είχαν δημιουργήσει επίσης από την επικάλυψη της συμπτωματολογίας μεταξύ των δύο μολύνσεων. Αυτό που φοβόντουσαν δεν συνέβη χάρη στην διακριτική αύξηση στον κόσμο του εμβολιασμού της γρίπης, στην μεγάλης  κλίμακας  εμφάνισης των εμβολίων εναντίων του κορονοιού και των πολλών μέτρων κοινωνικής απόστασης που έχουν «κλείσει» την ανθρωπότητα, αλλά «χτύπησαν» - έκλεισαν  την πόρτα μπροστά σε αυτούς τους ωμούς – σκληρούς ιούς σε μορφή- σχήμα  κορώνας.

Η επιστήμη, που, είναι αλήθεια, ανέλαβε τις διαστάσεις ενός μύθου, ωστόσο, είναι πολύ περισσότερο από αυτό, ένα τρομερό εργαλείο στην υπηρεσία της ελευθερίας.

Ο Σωκράτης σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής. Αυτή είναι μια Κοπέρνικη επανάσταση της γνώσης, που συγκλονίζει τη φιλοσοφική σκέψη και το γενικό συναίσθημα της εποχής.  Στο ερώτημα τι μπορεί να ξέρει ένας άνθρωπος,  η  απάντηση είναι ότι :

« μόνο εκείνος  που γνωρίζει  ότι δεν γνωρίζει  είναι σοφός  όχι εκείνος  που παραπλανά τον εαυτόν του  ότι  γνωρίζει και έτσι αγνοεί  ακόμη και την ίδια  τη  δική του άγνοια»