Ο Franco Carraro ομολογεί στο βιβλίο του τον "βρώμικο" χώρο του ιταλικού αθλητισμού στο παρελθόν

Το τελευταίο δεκαήμερο του Νοεμβρίου – 2017, η γνωστή σε όλο τον κόσμο, έγκυρη αθλητική εφημερίδα "La Gazzetta dello Sport" ανέδειξε αμέσως, τον ήδη πολύ γνωστό Ιταλό πολιτικό - αθλητικό παράγοντα στην πατρίδα του και παγκοσμίως, ειδικότερα στον αθλητισμό, γράφοντας ότι : « ‘’ αναφέρεται με τον δικό του τρόπο ’’, στο βιβλίο του MAI DOPO LE VENTITRE’ με την βιογραφία του, που το έγραψε με την βοήθεια της δημοσιογράφου Emanuela Audisio, πως δηλαδή η Ιταλία ‘’ αντιμετώπισε τον φαύλο κύκλο της φαρμακευτικής στήριξης ’’, στα μέσα της δεκαετίας του 1970.

Franco Carraro, ο Ιταλός που πέρασε από όλες τις θέσεις στον αθλητισμό και έγινε και υπουργός στην πατρίδα του. Γνωρίζει τα πάντα και τι ακριβώς συμβαίνει και έχει συμβεί στο ποδόσφαιρο στον στίβο και σε όλα τα αθλήματα, όχι μόνο για τα δρώμενα στην Ιταλία αλλά και σε όλο τον κόσμο!!. Παραμένει συνεχώς στην επικαιρότητα ιδιαιτέρως στην πατρίδα του.

Το βιβλίο του Franco Carraro MAI DOPO LE VENTITRE’. Le molte vite di un riformista. Από τις εκδόσεις Rizzoli.

Έχει συγγράψει και αρκετά άλλα βιβλία. Είναι πολύ γνωστός και στους Έλληνες αθλητικούς υπευθύνους του αθλητισμού μας, ιδιαίτερα των προηγούμενων δεκαετιών.

Στην φωτογραφία ο Franco Carraro αριστερά, με τον νυν Πρόεδρο του C.O.N.I. Giovanni Malago’, δεξιά στην φωτογραφία.

Το βιβλίο του Carraro παρουσιάστηκε στην Ιταλική Ολυμπιακή Επιτροπή (C.O.N.I.), στην αίθουσα Salone Di Onore του C.O.N.I.

O Ιταλός Αξιωματούχος είναι 77 χρονών.
Είναι μέλος της Διεθνής Ολυμπιακής Επιτροπής ( Δ.Ο.Ε.).
Υπήρξε στο παρελθόν Υπουργός Τουρισμού της Ιταλίας.
Εκλέχτηκε Δήμαρχος της Ρώμης, από το 1989 έως το 1993.
Διετέλεσε Πρόεδρος της Ιταλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου ( F.I.G.C. ).
Επίσης εκλέχτηκε ως Πρόεδρος της Ιταλικής Ολυμπιακής Επιτροπής ( C.O.N.I.).
Από το 1967 μέχρι το 1971, διαδέχτηκε τον πατέρα του στην προεδρία της ποδοσφαιρικής ομάδας του Μιλάνο την Μίλαν.
Από το 2004 έως το 2009 ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της UEFA.
Από τον Φεβρουάριο του 2013 είναι γερουσιαστής της Repubblica.
Έτσι λοιπόν διαβάζουμε στην Gazzetta dello Sport, αμέσως με την παρουσίαση του βιβλίου : « ότι το 1977 δημιουργήθηκε στους υπεύθυνους η ιδέα ότι η φαρμακευτική υποστήριξη θα μπορούσε να γίνει τμήμα της προετοιμασίας ενός αθλητή ».

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 στο Μόντρεαλ η Ιταλία είχε πάει πολύ άσημα.
Και συνεχίζει η έγκυρη ιταλική αθλητική εφημερίδα :
«Φαίνεται ότι τότε οι προσωπικότητες που διοικούσαν τον αθλητισμό μας , λένε, δεν πεταγόμαστε μέχρι την Ανατολική Γερμανία για να μάθουμε πως αυτοί οι κομμουνιστές σαρώνουν όλα τα μετάλλια σε Ολυμπιάδες και στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα που ήδη άρχιζαν να πραγματοποιούνται με τον ιταλό Primo Nebiolo, πολύ γνωστό στην Ελλάδα και ειδικά στους ανθρώπους του Στίβου και στους αθλητές στην Ελλάδα. Έτσι αποφασίζουν οι ιταλοί και μια Επιτροπή, από δικούς μας, αναφέρει ο Franco Carraro στο βιβλίο του, αποτελούμενη από βουλευτές με αρχηγό τον Ignacio Pirastu, πήγαν στην Lipsia το 1978 με την λογική ‘’ να πάνε να δουν πως κερδίζονται τα μετάλλια ‘’ ».

Άρα λοιπόν συμπληρώνει, η εφημερίδα, ότι έτσι ενημερώθηκαν αλλά δεν πιστεύω προσωπικά ότι οι Ιταλοί πραγματοποίησαν τα ίδια, ( σε όλο τον κόσμο πλέον πολύ γνωστά προγράμματα φαρμακευτικής στήριξης, με αναβολικά των Ανατολικών – Γερμανών, αλλά αφού συμβουλεύτηκαν προσαρμόστηκαν και αυτοί χρησιμοποιώντας δικούς τους επιστήμονες ( δηλαδή ‘’δικούς τους ανθρώπους’’ ) για την υποστήριξη των αθλητών των, αφού όμως είχαν κατανοήσει πολύ καλά από την DDR ‘’ ΠΩΣ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΣΤΙΒΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ‘’!!. Συνεχίζοντας το ρεπορτάζ η εφημερίδα συνεχίζει να γράφει : « ο ιταλός πολιτικός και αθλητικός παράγοντας αναφέρει ότι υπήρξε και η αντίθετη πλευρά που παρουσίαζαν μια διαφορετική θέση, όπως ο γιατρός Bensi και ο βουλευτής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας ( P.C.I. ), Censi Bonifaci.

Και να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο λίγα λόγια για τον Ιταλό καθηγητή Αλεσάντρο (Σάντρο) Ντονάτι ( θα τον συναντήσουμε και πιο κάτω στο θέμα μας ) με τα εξής:
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ( Αυτό που θα διαβάσετε τώρα έρχεται και ‘’κουμπώνει’’ με αυτά που γράφει ο Franco Carraro στο τελευταίο του βιβλίο ‘’για την φαρμακευτική στήριξη’’ στην Ιταλία μετά το 1976 ).

Για αυτό όμως πρέπει να γυρίσουμε χρονικά πίσω, λίγο προτού η Ολυμπιακή Oμάδα της Ιταλίας πάει στο Σύδνεϋ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και στα λόγια του Ιταλού καθηγητή τα οποία στο παρελθόν έχουν γραφτεί και στην Ελλάδα σε μεγάλη εφημερίδα Κυριακής : « Όλοι οι αθλητές και αθλήτριες της Ιταλικής Ολυμπιακής Ομάδας υποχρεώθηκαν να δώσουν αίμα. Νόμιζαν και πίστευαν ότι ελέγχονταν για τις συνηθισμένες ουσίες. Δεν ήξεραν; Δεν ρώταγαν; Έπρεπε να είχαν υποψιαστεί!! ». Ο τότε τεχνικός υπεύθυνος, της Ολυμπιακής Επιτροπής της Ιταλίας, ( CONI: Comitato Olimpico Nazionale Italiano.), Sandro Donati ξέρει ότι οι κανόνες του ντόπινγκ είναι διεφθαρμένοι. Τότε δεν υπάρχει εγκεκριμένο τεστ για την ανίχνευση της αυξητικής ορμόνης δεν είναι όμως αρκετά δύσκολο να την ανιχνεύσεις με την πιθανότητα της χρήσεως. Ο Ντονάτι συνεννοήθηκε με τους γιατρούς να ψάξουν τις πιθανότητες.
Με αυτό τον τρόπο αυτή η ομάδα ανθρώπων αντιλήφθηκαν τα εξής :
« Εξήντα ένα βρεθήκαν να έχουν ύποπτα αυξημένα επίπεδα αυξητικής ορμόνης και ελέγχοντας τα ονόματα ο καθηγητής ήξερε ποιοι είχαν πιθανότητες να πάνε καλά στην Αυστραλία. Πέντε από τους αθλητές με υψηλά επίπεδα της γνωστής ορμόνης κατέκτησαν χρυσά μετάλλια. Ο Ντονατι, τι έπρεπε να κάνει;
Οι Ιταλοί πανηγύριζαν στους δρόμους, αλλά χωρίς εγκεκριμένο τεστ για την αυξητική ορμόνη, δεν μπορούσε να το αποδείξει με τίποτε. Ήξερε όμως ότι όλο ήταν παράνομο και καθαρό κλέψιμο, ειδικά σε σχέση με τους καθαρούς αθλητές και το πραγματικό ήθος. Η απάντηση βέβαια ήταν « να το ξεχάσει ». Αυτή η απάντηση δεν κάλυψε καθόλου όμως τον καθηγητή. Έτσι με την βοήθεια τιμίων δημοσιογράφων, τα όσα ανακάλυψε τα έδωσε σε μια ιταλική εφημερίδα. Πέντε από τους 13 χρυσούς ολυμπιονίκες της Ιταλίας σπιλώθηκαν και ο κόσμος κατάλαβε λίγο περισσότερα για τη μεγάλη αρρώστια του αθλητισμού.
Τότε η αθλητική ηγεσία της Ιταλίας « έθαψε » την αναφορά του καθηγητή περί κυκλώματος ντόπινγκ, ενώ κάποιοι επιτήδειοι εντός και εκτός της Ιταλίας, είχαν εξαγοράσει για να αποσυρθεί από την κυκλοφορία το βιβλίου του καθηγητή, Πρωταθλητές Χωρίς Αξία.

Στην άνω φωτογραφία ο Mario Pescante που έχει διατελέσει Πρόεδρος της Ιταλικής Ολυμπιακής Επιτροπής ( C.O.N.I. ) Γεννήθηκε στις 7 – Ιουλίου – 1938.

Να θυμίσουμε ότι τότε πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου ήταν επίσης ο Ιταλός PRIMO NEBIOLO.( Στην κάτω φωτογραφία ).
Γεννήθηκε στις 14 – Ιουλίου – 1923 στο Τορίνο της Ιταλίας και απεβίωσε στις 7 – Νοεμβρίου – 1999 στην Ρώμη.

Να δούμε τι λέει σήμερα ο νυν πρόεδρος του CONI στην Ιταλία Giovanni Malago’ : « Είμαι για την TOLLERANZA ZERO ( Μηδενική Ανοχή ) ως προς το ντόπινγκ ».

« Σήμερα στην Ιταλία, το αθλητικό σύστημα και οι αθλητές γνωρίζουν ποία είναι η δική μας πολιτική στο θέμα. Τοποθετήθηκε ως αρχηγόs και υπεύθυνος του αντιντόπινγκ τον GENERALE Leonardo Galliteri σε συνεργασία άμεσα με τους NAS. Ο ρόλος του CONI είναι εκείνος της προώθησης του αθλητισμού.

Στο υπουργείο ανήκει η αρμοδιότητα για την σωματική εκπαίδευση ». Το ντόπινγκ δεν αντιμετωπίζεται και δεν

« ΚΤΥΠΙΕΤΑΙ » μόνο με την μορφή ποινών Αλλά και εκείνο της πρόληψης ».

Όπως έχουμε γράψει και πριν στην Ιταλία θέλουν ο ελέγχων (controllore) να μην είναι ο καλύτερος σύμμαχος των ελεγχομένων (controllati).

Από τον Ιανουάριο του 2013 οι έλεγχοι είναι στοχευόμενοι χάρη της ενεργοποίησης των Ειδικών Αστυνομικών Μονάδων.

Έγιναν 4.397 καταγγελίες. Συνελήφθησαν 612.

Πάνω από 2 εκατομμύρια και μισό φιάλες φαρμάκων για ντόπινγκ έχουν κατασχεθεί. Με την συμβολή των NAS, (Εδικό τμήμα δίωξης της Αστυνομίας για το ντόπινγκ).

Από το 2% τα θετικά δείγματα ανήλθαν στο 13% που θέλει να πει ότι πρέπει να ενεργοποιήστε με εξυπνάδα.

Έτσι ο Πρόεδρος του CONI στην Ιταλία ανακοίνωσε μια νέα εποχή όπου εναρμονίζει την μάχη στο ντόπινγκ και δίνει εντολή – εξουσιοδότηση, όπως έχουμε και πάλι γράψει, στους NAS – ROS για τους αιφνιδιαστικούς ελέγχους αντιντόπινγκ και για την προστασίας της υγείας, εν αναμονή της επισημοποίηση δια νόμου.
Δηλαδή ζητούν καινούργια μεταρρύθμιση και πάλι με ειδικό νόμο.