Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

 

 

 

Έτσι το Δίκτυο ρυθμίζει τη ζωή μας.                                                                                    

 Το ψηφιακό έχει γίνει βασικό εργαλείο για να χτίσουμε την ταυτότητα μας.

Εμείς σκεφτόμαστε την τεχνολογία της πληροφορίας που με την συνεχή εξέλιξή της, ήταν ένοχη  για τον διαχωρισμό μεταξύ των ανθρώπων. Και με τον κορωνοιό που κυριαρχεί, η τεχνολογία έχει συμβάλει στην αύξηση των κοινωνικών αποστάσεων που είναι ήδη υψηλές, οι οποίες όμως έχουν αυξηθεί ακόμη περισσότερο λόγω των νόμων που προκύπτουν από την πανδημία.  Πρέπει ν δώσουμε δίκιο και να συμφωνήσουμε με τον Umberto Galimberi όταν δηλώνει ότι την απόσταση « δεν δημιουργήθηκε από τον ιό (αν δημιούργησε ποτέ μια ιογενή αποστασιοποίηση)  αλλά από την επιστήμη των υπολογιστών». Ως εκ τούτου, η βαθιά μελαγχολία των διαφόρων lock- down ανάγκασε να ακυρώσουμε περισσότερο την κοινωνικότητα, κάνοντας μας αδύναμους και ανυπεράσπιστους, αλλά κυρίως αιχμάλωτοι των κινητών, των υπολογιστών, των Smartphone,  των tablet, των σημειωματάριων, των play – stations  κ. ο. κ.

Σε έναν κόσμο χωρίς φίλους, χωρίς χαμόγελα, χωρίς φιλιά και αγκαλιές, η τεχνολογία της πληροφορίας μας παρέχει τη δυσάρεστη υποστήριξη για να βιώσουμε συναισθήματα με ψυχρό απόμακρο, αποστασιοποιημένο τρόπο. Στην πράξη, δεν μας αφήνει να βιώσουμε συναισθήματα κάνοντας τη διάθεση μας να χειροτερεύει, επηρεάζοντας άγρια από φόβους κάθε είδους και κυρίως από ιογενείς λοιμώξεις, από τις παραλλαγές, από τις νοσηλείες στα νοσοκομεία και από τους εμβολιασμούς.

Επί της ευκαιρίας για τους φόβους για τα εμβόλια ακόμα ακούμε να λέγουν ότι αυτά  (ας μιλήσουμε  για εκείνους τους “Δυτικούς” δεν έχουν  «δοκιμαστεί για πολύ». Σχετικά με αυτό υπενθυμίζουμε ότι τα χημικά – φαρμακευτικά πειράματα δεν μπορούν να συζητηθούν στο πρωινό  σε ένα καφέ. Συζητάμε για τους μήνες της «δοκιμής» και δεν θυμόμαστε τα πολλά φάρμακα που αποσύρθηκαν από την αγορά μετά από χρόνια και χρόνια χρήσης σε όλο τον κόσμο , επειδή οι αρχικοί τύποι των πειραματισμών έπρεπε να αναθεωρηθούν ή ήρθαν στο φώς συγκεκριμένα δευτερεύοντα  αποτελέσματα που δεν αποδίδονται ακριβώς.  Υπάρχουν εκατομμύρια χαπάκια που έχουν αφαιρεθεί από την αγορά και εκατομμύρια από αυτές που χρησιμοποιούνται σε λάθος κόσμο, αλλά ο κόσμος ξεχνά όπως ξεχνά ότι κανένας έλεγχος, από τότε που είναι δεδομένο ότι η φαρμακολογία υπήρχε, έχει χρησιμοποιηθεί σε τόσο εξαιρετικό – ασυνήθιστο- αριθμό περιπτώσεων.  Την περασμένη εβδομάδα ( Αρχές Νοεμβρίου ), γράφαμε ότι χορηγήθηκαν έξι και μισό δισεκατομμύρια δόσεις στους πολίτες του κόσμου και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές υπάρχουν επτά δισεκατομμύρια και 41 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο που έχουν λάβει το εμβόλιο  κατά του Sars – CoV -2. To 49,41% παγκόσμιου πληθυσμού είναι ήδη εμβολιασμένο με τις δύο δόσεις και το 89,41 %  με μια μόνο ή με τον τύπο της μιας δόσης. Υπάρχουν εντυπωσιακοί και εκπληκτικοί αριθμοί που δεν έχουν ακυρώσει ακόμη τον φόβο του εμβολιασμού που ισοδυναμεί με το εμπόδιο της επιστροφής στην προηγούμενη ζωή.

Ως εκ τούτου, η επιστήμη των υπολογιστών (l’informatica) μας φιλοξενεί διαμορφώνοντας  σε κάθε πτυχή της τρέχουσας ταυτότητάς μας που αποτελείται από εμπειρίες στο διαδίκτυο, όπου αν δεν είμαστε εκεί με τις φωτογραφίες μας και τα δικά μας αγαπημένα (τις στοργές μας) φαίνεται ότι δεν υπάρχει ζωή στην σημερινή και τρέχουσα κοινωνία. Αυτό το ψηφιακό όν είναι  μια ζωή που περιβάλλεται και περιτριγυρισμένοι από ηλεκτρονικά που μας κρατούν σε ένα μικρό χώρο μέσα μας.  Είναι ένας εξαιρετικά μικρός χώρος αλλά που μπορεί να φιλοξενήσει τεράστιες ψηφιακές βιβλιοθήκες, χιλιάδες αρχαία βιβλία και που μπορούμε να συμβουλευόμαστε με μια επαφή στο κινητό τηλέφωνο. Είναι ένα ευφυές  σύστημα τεχνητής στροφής που μας έδειξε η πανδημία σε όλη της την πραγματικότητα. Μένοντας στο σπίτι, μένοντας σταματημένοι, να μελετάμε στο σαλόνι, συνδεόμενοι με τα σχολεία από το δωμάτιο, δουλεύοντας από το σαλόνι , σημασία “tour court” να διαγράψουμε τον χρόνο και τον χώρο.

«Από όλα τα πράγματα που παρέχει η σοφία για μια ευτυχισμένη ζωή, το μεγαλύτερο αγαθό είναι η απόκτηση της φιλίας». Αυτή την όμορφη σκέψη που εξέφρασε ο Έλληνας φιλόσοφος Επίκουρος, με  το «Μέγιστα κεφάλαια – Massime capitali», ανοίγει στον πολύ σημαντικό προβληματισμό σχετικά με τις δυνατότητες που έχουμε σήμερα να κάνουμε φίλους και να τις  καλλιεργήσουμε, γιατί η πανδημία άλλαξε και την φιλία, δυστυχώς.

Η πανδημία έχει εξατμίσει ολόκληρες κατηγορίες από φιλίες, διαγράφοντας τις απολαύσεις που συνθέτουν  την ανθρώπινη ζωή και ενισχύουν την υγεία.   Η υγεία της ψυχής. Η συναισθηματική υγεία.

Όλα αυτά, όμως, προσφέρουν και μια ευκαιρία: τους επόμενους μήνες, όταν θα αρχίσουμε να φέρνουμε κάποιους ανθρώπους πίσω στη ζωή μας, θα ξέρουμε τι σημαίνει να ζεις χωρίς αυτούς  και κυρίως δίνοντας τη σωστή αξία στην παρουσία τους.