MIA NEA KANONIKH MATIA ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ COVID

 

 

 

Το βλέμμα στην ανθρώπινη ζωή υπήρχε πάντα και το θυμούνται παντού. Στην πράξη, το μεγάλο και   το μικρό βλέμμα πάντα υπήρξε, πράγματι ο άνθρωπος πάντα ζούσε ρίχνοντας … μια ματιά.   Ως εκ τούτου, το βλέμμα θεωρούνταν πάντα η πράξη του να κοιτάζει κανείς , να στρέφει τα μάτια του, γνωρίζοντας να ξέρει πώς να εξετάζουμε και να βλέπουμε το μέλλον, πρέπει να προσπαθήσει να ρίξει φώς σε ορισμένες πτυχές που διακρίνουν αυτή την εποχή και να απεικονίσει μια νέα κανονικότητα πέρα από τον κορωνοιό, αγκυροβολημένη στην οικογένεια και τις αξίες, με μια σίγουρη ματιά στο μέλλον. Οι προοπτικές μας, μας παροτρύνουν να προετοιμαστούμε για μια επιστροφή σε εκείνη   τη ζωή των ανταλλαγών και των σχέσεων που ήταν η ουσιώδης και βασική μας κληρονομιά.   Όχι μια απλή ματιά αλλά ένας προβληματισμός που μας επιτρέπει να κοιτάξουμε βαθιά και να χτίσουμε δημιουργώντας μια σκέψη για να ξεπεράσουμε και να κερδίσουμε μια διαδρομή με εμπόδια.

Μέχρι πριν από λίγους μήνες, το να κάνεις προβλέψεις ήταν σχεδόν αδύνατο και, μέρα με την μέρα, ακολουθώντας τις τάσεις της πανδημίας, πάλευες  βυθισμένος σε ένα παρών χωρίς «φώς στην άκρη    του τούνελ», για να χρησιμοποίει μια έκφραση τώρα διογκωμένη.                                                     Φθάσαμε στην επαναλειτουργία, στην παγκόσμια μεταπανδημική επανεκκίνηση, στο μέλλον που μόλις αρχίζουμε να χτίσουμε και να δημιουργούμε. Αλλά για να φθάσουμε στην κανονικότητα χρειαζόμαστε μια ιδέα επανεκκίνησης, ειδικά από την οικονομική πλευρά, για βιώσιμη ανάπτυξη. Ανάπτυξη που γνωρίζει για το σεβασμό στο περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα με την εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογιών για ένα νέο σχεδιασμό του μέλλοντος.

Αυτή τη στιγμή το βλέμμα να δοθεί πέρα από τον κορωνοιό, πέρα από το σχέδιο πανδημίας με την αυστηρή έννοια που πρέπει να φέρει η Πολιτική Προστασία, είναι κυρίως η υγεία. Σε αυτή την περίπτωση, δεν χρειάζεται μόνο μια μικρή ματιά, πρέπει να υπάρχει μια συνολική εστίαση στο όλο θέμα.  Ως εκ τούτου, ξεκινούν με τον οργάνωση της υγείας που πρέπει να είναι η πρώτη που θα γίνει μέρος αυτού του σχεδίου κατά των πανδημιών.  Στην αρχή της εξάπλωσης του κορωνοϊού δεν  είχαμε διαθέσιμα, παρά μόνο σε μικρές ποσότητες, στα νοσοκομεία ρόμπες , μάσκες και παπούτσια για να αμυνθούμε ενάντια στον «εχθρό».  Οι Γενικοί Γιατροί και τα τοπικά- περιφερειακά  ιατρεία τα στερήθηκαν παντελώς.  Στην Ιταλία κατά την διάρκεια των τελευταίων δέκα χρόνων πριν από την Covid έχουν κλείσει δεκάδες νοσοκομεία και χιλιάδες κρεβάτια – νοσηλείας  κόπηκαν σε μια τρελή βιασύνη μειώσεων στον αρνητικό προϋπολογισμό του κράτους. Για να ενταχθούν στους περιφερειακούς προϋπολογισμούς έκλεισαν άλλες δομές στην Νότια Ιταλία.  Όπου, λοιπόν, υπάρχουν τα νοσοκομεία, τουλάχιστον στα χαρτιά, δεν υπάρχει ένας επαρκής αριθμός γιατρών και νοσηλευτών. Εξακολουθούμε να συνεχίζουμε με τον κλειστό (περιορισμένο) αριθμό στις Σχολές της Ιατρικής και της Νοσηλευτικής, και με εκείνο τον βασικό αριθμό των υποτροφιών για τις Ειδικότητες. Πρέπει να διαμορφωθούν εγκαίρως  οι απαραίτητες επαγγελματικές  εικόνες. Η πανδημία μας επέτρεψε το πτυχίο, εκτός από την δυνατότητα που δόθηκε στους ειδικευμένους των δυο τελευταίων ετών της ειδικότητας να μπορούν να εργαστούν πρώτα στα δημόσια νοσοκομεία και σήμερα επίσης και στα ιδιωτικά συμβεβλημένα (συνδεδεμένα).  Ένα άλλο δράμα που έπρεπε να σημειωθεί και να αναφερθεί αφορούσε την έλλειψη κλινών στην ΜΕΘ (Μονάδα Εντατικής Θεραπείας)  και στην MAΘ (Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας ) πού είναι το βαρύτερο πρόβλημα στις πανδημικά κύματα. Οι εντατικές μονάδες ανάνηψης της περιφέρειας της Απουλίας  και της Σικελία  δέχτηκαν άρρωστους από τον Βορρά λόγω του τεράστιου  αριθμού θετικών  στον κορωνοιό που έφραξαν τις δομές  ειδικά στην Λομβαρδία.

Η προσαρμογή και η μετατροπή ολοκλήρων τμημάτων σε τμήματα με ιογενή λοίμωξη έλυσε το πρόβλημα των νοσηλειών για την Covid- 19, αλλά έχει ακυρώσει εκείνα για πολλές άλλες παθολογίες που έχουν δει τη διάπραξη ατελείωτων λιστών αναμονής. Ακυρώθηκαν επεμβάσεις, οι θεραπείες μεταφέρθηκαν σε μεταγενέστερη ημερομηνία. Τέλος πάντων με λίγα λόγια, το ένα πρόβλημα μετά το άλλο.

Αν οι διαπροσωπικές σχέσεις και το κοινωνικό δίκτυο είναι από τις πτυχές που μας έχουν λείψει περισσότερο τον τελευταίο χρόνο, δεν μπορούμε να παραμελήσουμε την πολιτική – οικονομική σφαίρα της χώρας μας (Αναφερόμαστε στην Ιταλία ). Η νέα ομαλοποίηση απαιτούσε απαντήσεις από τα θεσμικά όργανα σε ζητήματα όπως η εργασία, οι υποδομές, οι πολιτικές για την βιωσιμότητα , την καινοτομία και την ασφάλεια των πολιτών. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το μέλλον επιφυλάσσει μια επιστροφή στην  «παλιά κανονικότητα». Πρέπει να επανεφεύρουμε τον εαυτόν μας , με ένα νέο τρόπο. Η κρίση και οι ευκαιρίες είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Ακριβώς μέσα στην κρίση, απρόσμενη, αδιανόητη, μπορεί κανείς να βρει το κουράγιο να ξαναβρεί τον εαυτόν του.    Είναι πραγματικά αλήθεια ότι  «κάθε αρνητικό είναι πάντα θετικό». Αυτή τη φορά πρέπει να συμφωνήσουμε με τα λόγια του Χέγκελ (Hegel), του μεγάλου Γερμανού ιδεαλιστή φιλοσόφου   που όταν μιλάει για να εύρη  «το τριαντάφυλλο στον σταυρό» ή την «δυσκολία του αρνητικού – travail of the negative)», προσπαθεί να μας κάνει να καταλάβουμε ότι να υποφέρεις και οι στιγμές κρίσης είναι απαραίτητα γιατί η αλλαγή και η ανάπτυξη προκύπτουν  μόνο από αυτές.   Σίγουρα δεν θα μιλήσουμε για βαθιά, διεισδυτικά βλέμματα, αλλά για βλέμματα στον κόσμο που θα έρθει.  Είναι πεποίθηση μας ότι χάρη σε αυτή τη νοοτροπία, μπορούμε να σκεφτούμε το εγγύς μέλλον με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση : χάρη στους κατάλληλους ανθρώπους, κάθε έργο μπορεί να πραγματοποιηθεί.