LONG – COVID-19, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ ;;

Εδώ και αρκετό καιρό γίνεται λόγος για πρόσθετες δόσεις για τα εμβόλια κατά του Sars –CoV -2 εν αναμονή της ανοσίας της «αγέλης» ή ετήσιους εμβολιασμούς του τύπου που χρησιμοποιούνται για τη γρίπη. Για να κάνουν να επιβραδυνθεί η αισιοδοξία είναι αυτό που συμβαίνει στη Μεγάλη Βρετανία και στο Ισραήλ όπου τραγουδούσαν «σχεδόν» νίκη και αντί αυτού μιλάνε ξανά για περιορισμούς. Για τούς Άγγλους έφθασε και ήταν αρκετό να πάνε στο Λονδίνο χιλιάδες και χιλιάδες για να παρακολουθήσουν ως μάρτυρες του ιστορικού ποδοσφαιρικού « χτυπήματος» του ποδοσφαίρου μας, για να ξεκινήσει αμέσως , συνένοχοι παραλλαγών και μεταλλάξεων, για να υποφέρουν από την επιθετικότητα του ιού. Περισσότερο από την επιθετικότητα, είναι ένα αληθινό και πραγματικό κακό που έχει δώσει ακόμη και στους θεραπευμένους μια άπειρη σειρά από ασθένειες και κλινικές συνέπειες .Ακόμη και τα σύνδρομα μετά τη μόλυνση έχουν καταγραφεί, επίσης, για τη διάρκεια των επιδράσεων μετά, ως «μακρύ Covid – (long Covid)» και με 203 αναγνωρισμένα συμπτώματα, 66 από τα οποία να διαρκέσουν έως και επτά μήνες μετά την επιτυχή ανάρρωση .

Το University Collegge του Λονδίνου τους τελευταίους μήνες της πανδημίας πραγματοποίησε μια έρευνα σε σχεδόν τέσσερις χιλιάδες θεραπευμένους σε 56 χώρες που επλήγησαν πολύ από την νόσο του Covid .Θεραπευμένοι με την έννοια ότι βρέθηκαν αρνητικοί στα τεστ μετά την νόσο, αλλά με συνέπειες των πιο διαφορετικών κλινικών προβλημάτων. Τα σημεία και οι περιοχές του σώματος που επηρεάζονται περισσότερο είναι κατά σειρά συχνότητας : το αναπνευστικό, το γαστρεντερικό, το ουροποιητικό, το ενδοκρινικό, το καρδιαγγειακό, το σκελετικό μυ και το νευρολογικό, σύστημα. Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Doctor33”» υπάρχει μια λίστα με τα πιο κοινά συμπτώματα : Kόπωση, γενικευμένη αδιαθεσία μετά από σωματική ή ψυχική άσκηση και παρατεταμένης σύγχυσης. Σε μικρότερο αριθμό υπάρχουν οπτικές παραισθήσεις, τρόμος, κνίδωση, αλλαγές στον έμμηνο κύκλο, σεξουαλικές δυσλειτουργίες, ταχυκαρδία, ακράτεια ούρων, απώλεια μνήμης, θολή όραση και διάρροια. Η Καθηγήτρια Athena Akrami, υπεύθυνη για την πιο πρόσφατη εκτεταμένη έρευνα το μεγαλύτερο που έχει δημοσιευθεί μέχρι τώρα για τα προβλήματα και τα θέματα της «επιμήκυνσης» της νόσου “Covid – 19”, υπογράμμισε : Oτι η μεγαλύτερη ανησυχία αφορά τα νευρολογικά συμπτώματα που έχει αναφερθεί και επηρεάζουν στο 85% των θεραπευμένων, με διαφόρους βαθμούς έντασης .

Ξεκινά με έναν απλό πονοκέφαλο και συνεχίζει με αϋπνία, ζάλη, νευραλγία, νευροψυ -χιατρικές αλλοιώσεις, εντοπισμένους και σε ορισμένες περιπτώσεις τρόμους, ιδιαίτερα ευαισθησία στο φως και θορύβους, παραισθήσεις και πάρα πολύ ενοχλητικές εμβοές. Με την πάροδο του χρόνου, πολλά συμπτώματα μειώθηκαν έως να εξαφανιστούν, αλλά ένας στους πέντε εθελοντές δήλωσε ( 22%των συμμετεχόντων στην έρευνα) ότι δεν ήταν πλέον σε θέση να εργαστούν. Αυτή είναι η πιο σοβαρή πτυχή του « Συνδρόμου Μακράς – Covid» ( Syndrome Long - Covid). Για αυτό καταχωρήθηκαν αιτήματα για άδεια, παραιτήσεις και δυστυχώ απολύσεις μεταξύ των συμμετεχόντων στη μελέτη.

Ο Corona – Virus μας έκανε να γνωρίσουμε «περίεργα» δεδομένα : κάποιος αρρωσταίνει χωρίς να το καταλάβει, θεραπεύεται με τον ίδιο τρόπο, μεταδίδεται η ασθένεια με λεπτό και ύπουλο τρόπο. Δεν υπάρχει στοχευμένη θεραπεία αυτή τη στιγμή. Η ύπαρξη εμβολίων είναι ένα πραγματικό θαύμα το οποίο, πέρα από την τρομοκρατία όσων δεν θέλουν να εμβολιαστούν, σώζει τον μισό κόσμο. Το πιο παράξενο δεδομένο απόλυτα είναι η ύπαρξη του long –Covid.

Ωστόσο, ο ιός Sars – CoV – 2 προέρχεται απευθείας από εκείνους της επιδημίας του Sars το 2002, του ιού Zika το 2015, της «Ασιατικής» γρίπης κατά τα έτη 1957 – 1958 και της γρίπης του «Χόνγκ Κόνγκ» το 1968 – 1969. Όλες αυτές οι επιδημίες υπήρξαν χωρίς καμία συγκεκριμένη και ιδιαίτερη συνέπεια.

Επιστρέφοντας στην αγγλική έρευνα, πρέπει να υπογραμμιστεί ένα άλλο σημαντικό γεγονός, το οποίο είναι αυτό του 45% των ατόμων που έπρεπε να ζητήσουν να περάσουν σε μερική απασχόληση (part – time) στην εργασία . Ένα ποσοστό πολύ υψηλό. Από το long – Covid έως το άπειρο –Covid ο δρόμος δεν είναι ακριβώς σύντομος. Υπάρχουν βάσανα που διαρκούν μήνες και μήνες, ιδίως τα ψυχολογικά που σχετίζονται με το πανδημικό συμβάν με πιο λεπτό και ύπουλο τρόπο, τα οποία επηρεάζουν την εμπειρία μας.

Το κύριο σύμπτωμα είναι η «αναδρομή – flashback», δηλαδή ζώντας το γεγονότος πέρα από τη θέληση του ατόμου να το θυμηθεί . Πρακτικά τις αναμνήσεις από έντονης συναισθηματικότητας και ταλαιπωρίας που βίωσε επιβάλλονται με ένα παρεμβατικό τρόπο στο μυαλό μας .

Επομένως, η μνήμη γίνεται το όχημα για να κινηθεί κατά μήκος της χρονικής γραμμής , πάνω στην οποία ανακτάται το παρελθόν και εξετάζεται το μέλλον χωρίς καμία διαφορά. Είναι η εικόνα ενός άπειρου παρελθόντος που ξαναζεί στο παρόν και που είναι έξω από κάθε στοιχείο.

Όποιος υποφέρει από αυτούς τους τύπους συνεπειών αντιλαμβάνεται τη ζωή από κάθε συγκεκριμένο στοιχείο : ένας χώρος χωρίς χρόνο και ένας χρόνος χωρίς χώρο, μόνο προβολές σε ένα άπειρο που μας πνίγει και μας ακυρώνει. Ενδεικτική από αυτή την άποψη είναι η φράση του Kant, βγαλμένη από την «Κριτική του καθαρού λόγου» που διευκρινίζει την έννοια που εκφράζεται με κατηγορηματικό τρόπο : «Ωστόσο, όλη μας η εμπειρία βασίζεται σε αυτές τις δύο κατηγορίες του χώρου και του χρόνου, αυτό που μπορούμε να φανταστούμε χωρίς χώρο και χωρίς χρόνο».

Σήμερα, στο δεύτερο καλοκαίρι κάτω από την σημαία του Covid – 19 και της παραλλαγής του Delta, ζούμε με την επίγνωση ότι όλα δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν όπως πριν, κοιτώντας αυτή την τραγική κατάσταση είναι σαν να ζούμε μια «άπειρη ιστορία» ( άπειρο – Covid)

Όποιος δεν θυμάται τη διάσημη ταινία φαντασίας της δεκαετίας του ’80 «The never ending store» πολύ εκτιμημένο επίσης και για το σάουντρακ του που τραγουδάμε ακόμα και σήμερα. Το να σκέφτεσαι τοπικά είναι σαν να ζεις έναν πόλεμο «Άνθρωποι έναντι του Covid -19»(Humans versus Covid – 19), όπου οι πρωταγωνιστές είμαστε ακριβώς εμείς .