COVID-19 ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ

 

ΜΕΡΟΣ   ΟΓΔΟΟ  - COVID -19

Οι  Παράπλευρες  Απώλειες.

Με το πέρασμα των χρόνων οι παππούληδες και οι γιαγιάδες υπέστησαν την επίθεση του εκσυγχρονισμού  και της παγκοσμιοποίησης και δεν έχουν πλέον τον σημαντικό πόλο που κάποτε είχαν.                                                                 Σήμερα στην εποχή του Corona – Virus, οι γέροντες είναι δυστυχώς τα  πιο εύθραυστα άτομα που επηρεάζονται περισσότερο από τον Ιό. Η πανδημία τους έχει εξαλείψει σε έναν εντυπωσιακό αριθμό, που πράγματι το ποσοστό τους είναι υπερισχύον σε σύγκριση με όλες  τις  άλλες σε κάθε Έθνος και σε κάθε μέρος της γης.                                                  

Οι λεγόμενη  σφαγή των ‘’παππούδων ‘’ δεν είναι ακόμη ξεκάθαρη, δεδομένης της έλλειψης οριστικών δεδομένων.                                                           Αντιθέτως φαίνεται ξεκάθαρη, η σκληρότητα με την οποία όλοι οι  ‘’ παππούδες ’’ μας έχουν αρνηθεί τη δική τους διάσταση αξίας και δύναμης, στην ικανοποίηση των αναγκών προστασίας και ασφάλειας, ειδικά εκείνων της αγάπης – εμφάνισης.  Αντιμετώπισαν τον θάνατο ‘’μόνοι’’, ακριβώς σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή στη ζωή τους, όταν  η αντίληψη του φόβου γίνεται πολύμορφη και ενισχύεται.

 Ο Martin Heidegger στο  ‘’ Essere  e tempo ’’ ισχυρίστηκε ότι: ‘’ γνωρίζουμε με τη βεβαιότητα του θανάτου, αλλά δεν είμαστε αυθεντικά  σίγουροι  για το δικό μας ’’.  Λέγεται :  ‘’ Ο θάνατος θα έλθει σίγουρα, αλλά, προς το παρόν, όχι ακόμα ’’. Είμαστε αντιμέτωποι με την ‘’λήθη’’  στην οποία διακυβεύεται ο ίδιος ο άνθρωπος, το πεπρωμένο του, ή αυθεντικότητα ή άλλως της ύπαρξης του.                            Αλλά για τον Heidegger είναι ακριβώς  το  ‘’ να είσαι εκεί για τον  θάνατο ‘’  ο αυθεντικός τρόπος ζωής,  η μόνη πτυχή της ύπαρξης που αποσπά τον άνθρωπο από τον ιστό των σχέσεων που τον αιχμαλωτίζει  ή τον αδειάζει.                                 Οποιοσδήποτε αναλύει τους ‘’ αριθμούς ‘’  της πανδημίας από τον Corona – Virus αμέσως ανακαλύπτει, πέρα από τον άπειρο αριθμό θανάτων,  ότι  ορισμένα   κράτη  ‘’ εξαιρετικά  κτυπημένα ’’ παρουσιάζουν  ένα χαμηλό αριθμό και άλλες μικρές έχουν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό. Οι λόγοι είναι διαφορετικοί, αλλά οι πιο συχνοί σχετίζονται με τη μέθοδο καταμέτρησης, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις εξαιρεί από την λίστα  αυτών που έχουν πληγεί οι οποίοι δεν έχουν κάνει το Μοριακό τεστ. Δεν υπάρχει βεβαιότητα , ακόμη και αν η ‘’ κλασική ‘’ συμπτωματολογία των συγγενών / συγκάτοικοι αυτών των θυμάτων είχαν  ως αποτέλεσμα να ήταν θετικοί στον Ιό.  Σε πολλά κράτη δεν υπολογίστηκαν οι θάνατοι στο σπίτι τους και ούτε έλαβαν υπόψη τους νεκρούς στις Ιατρικές δομές  για τους ηλικιωμένους. Πραγματικά  σε αυτές τις δομές  πραγματοποιήθηκε  η  διάσημη   ‘’σιωπηλή σφαγή’’ που πραγματικά χτύπησε ανάλογες δομές παντού όπου υπήρχαν στον κόσμο. Φθάνει να σκεφτούμε ότι π.χ. στην Ιταλία υπάρχουν 4.630  Ιατρικές Δομές,  Για  Τους  Ηλικιωμένους,  ο οποίος αριθμός είναι κατώτερος από εκείνο των Άγγλων όπου ωστόσο δεν υπάρχει δίκτυο οικογενειακής υποστήριξης. Δεν είναι καν ευρέως διαδεδομένη η χρήση αυτών που φροντίζουν  αν και υπάρχει η συνήθεια για τους ηλικιωμένους που να περνούν το τελευταίο  μέρος της ζωή στους σε μία τέτοια Δομή. Δομές όπου θα έχουν επέλθει πάνω από 12.000 θανάτοι.  Στην Γαλλία οι θάνατοι υπήρξαν 18.000 σε 5.300  ινστιτούτων.   Το ισπανικό δελτίο μιλάει για 13.862 ηλικιωμένους, των οποίων το ήμισυ υπολογισμένοι από τον Corona –Virus.( πληροφορίες που αναφέρονται στην Ιταλία τα τέλη Ιουνίου του 2020 ).                Παρά τις πολλές  ‘’ εξαιρέσεις’’  ο αριθμός των θανάτων στη Γή είναι τρομακτικά  υψηλός, και την στιγμή που γράφουμε αυτό το κείμενο ( τέλη Ιουλίου 2020 ), αγγίζει το πέρα 500.000  περιπτώσεις, και πέρα των 9 εκατομμύρια λοιμώξεων.  Ορίσαμε την καταμέτρηση ως  ‘’ τρομακτική’’  και την κρατήσαμε ‘’ χαμηλή ‘’ επειδή δεν υπάρχει καμία αναφορά  για τις παράπλευρες  σφαγές στην μόλυνση.        

Εκτός από εκείνο των ηλικιωμένων, δεν γίνεται αναφορά σε νοσοκομεία που είναι κλειστά εκτός του Covid -19, την έλλειψη στα εξωτερικά ιατρεία για  ασθενείς  και κατά οίκον φροντίδα, τον φόβο πολλών που, παρά το ότι υπέφεραν από καρδιακές  παθήσεις  και / ή πνευμονοπάθειες, δεν κατέφυγαν σε νοσοκομεία.  Όποιος φρόντισε τον εαυτόν του μόνος ή αντιμετωπίστηκε μέσω τηλεφώνου, διέφυγε από τον σωστό ορισμό της τρέχουσας κατάστασης της υγείας του, υποτιμώντας καταστάσεις στις οποίες  είχαν  δώσει προσοχή  και αντιμετώπιση τους αμέσως.      Σε όλο τον κόσμο η απομόνωση δημιούργησε περαιτέρω προβλήματα που συνδέονται επίσης με την ψυχή μας, η οποία έχει κατακλιθεί  από το άγχος και τον φόβο.                                                                            

Το ΕΓΩ λοιπόν για να το θέσω με τον Galiberti : ‘’ δεν είναι αφέντης στο σπίτι του’’!!.

Σίγουρα είναι δύσκολα να επιτευχθεί ισορροπία  και  ηρεμία όταν δεν μπορείτε να ξεπεράσετε την ανησυχία της μετάδοσης Φροντίζουμε μόνοι μας και αφήνουμε τον εαυτόν μας να καθοδηγείται από το ΕΓΩ.

Για να ποσοστικοποιήσεις τις παράπλευρες  σφαγές που χρειάζονται χρόνια και πρέπει να αποκτήσουν τα δεδομένα των εισαγωγών στις μονάδες στεφανιαίες  νόσου, πνευμονολογίας, στα ιατρικά επείγοντα έκτακτης ανάγκης πολλών νοσοκομείων  και τις χειρουργικές καταστάσεις  όλων  των νοσοκομείων και να κάνετε μία σύγκριση μεταξύ των τριών  μηνών που λέγονται ‘’Covid  αυτού του έτους και αυτών πέρυσι.                                                                             Δυστυχώς όμως ο αναφερόμενος φόβος έχει φέρει τους καρπούς του.  Οι ασθενείς να μην καταφεύγουμε στην Ογκολογία για της χημειοθεραπείες τους, και στην Καρδιολογία για τους ελέγχους των λεγόμενων  ‘’σωστικών’’ συσκευών και των κλινικών και θεραπευτικών καταστάσεων, είναι  ισοδύναμο με  ένα  φόνο/ αυτοκτονία  που επιλέχθηκε σκόπιμα από τους  έχοντες  πολλές σοβαρές παθολογίες και σκόπιμες ‘’ ξεχασμένες ‘’.  Σιγά – σιγά θα καταλάβουμε έτσι πόσο ήταν αριθμητικά  η ‘’σιωπηλή σφαγή ‘’.                                                            Σε ότι αφορά το Bergamo η θνησιμότητα διπλασιάστηκε. Αυτό είναι η πρώτη εργασία που δημοσιεύτηκε όπου αναφέρονται 11.600 θάνατοι με το Μοριακό τεστ να μην έχουν πραγματοποιήσει  ή  με θανάτους που σχετίζονται με άλλες αιτίες ( νεφρική, καρδιακή, κ.τ.λ. ) που προκαλούνται από τον ίδιο Ιό.                             Μια άλλη σφαγή που σχετίζεται με τον Covid – 19 είναι εκείνη των γιατρών  και του νοσηλευτικού  προσωπικού που τον Ιούνιο του 2020 μετρούσαν 200 νεκροί πρώτης γραμμής :  νοσοκομεία, ιατρεία, αγροτικά.                                          Επίσης μια άλλη σφαγή είναι τα άτομα  που ορίζονται και λέγονται                       ‘’ οι  νεκροί  του  φόβου ’’, εκείνοι δηλαδή που απέφυγαν τον γιατρό η το νοσοκομείο στον φόβο να μην έχουν τη μετάδοση. Επίσης γενικά είναι αλήθεια, ότι ο φόβος είναι χρήσιμος για να αντιμετωπίσεις τον κίνδυνο, πράγματι ωθεί στην επιβίωση, αλά στις περιπτώσεις που αναφέρονται δεν αποτελεί θετικό συναίσθημα.                                                                    

Δημιουργήθηκε ένα είδος μυθολογίας της άπειρης δυνατότητας φόβου. Αυτό το εύρος, αυτή η πληθώρα δυνατοτήτων στην πραγματικότητα προκάλεσε αγωνία. Για παράδειγμα, στο Kierkegaard  η σχέση μεταξύ φόβου και αγωνίας είναι εμφανής όταν στον ‘’ τρόμο και φόβο ‘’ δηλώνει ότι : ‘’ η αγωνία είναι μία κατάσταση που επίσης προκύπτει από την χαρά, ή μάλλον από την αύρα της χαμένης χαράς ‘’. Ακόμη μπορείς να φοβάσαι ακόμη τον φόβο, όπως πολύ καλά δήλωσε ο  Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών  Franklin  Delano Roosevelt μετά την κρίση του  1929 : ‘’ Το μοναδικό πράγμα  του οποίου οφείλουμε να έχουμε φόβο είναι ο ίδιος ο φόβος’’.                                                                       Η αδρεναλίνη ( η ορμόνη που ο δικός μας οργανισμός παράγει σε περίπτωση κινδύνου ) δεν ήταν χρήσιμη  επειδή ο  προβληματισμός  βιώθηκε  με υπερβολικό τρόπο. Αντί να ξεπεράσουμε το εμπόδιο, πήραμε το δρόμο της διαφυγής.        Εκτός από τον φόβο ευρέως διαδεδομένος  και δικαιολογημένος , ήλθε στην επιφάνεια  και το άγχος,  που βασίζεται στην ανησυχία  και το οποίο, ακόμη και αν δεν υπάρχει κίνδυνος, έδωσε αρνητική απάντηση.                              

Όταν όλο αυτό θα έχει περάσει και θα έχουμε απελευθερωθεί και συνεπώς εξέλθει από την απομόνωση με οριστικό τρόπο, θα γίνουμε αισιόδοξοι όπως ο John Lennon :  ‘’ Στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Αν δεν θα πάει καλά δεν είναι το τέλος’’.