COVID-19 ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ

Μ Ε Ρ Ο Σ    Π Ε Μ Π Τ Ο   COVID- 19

CORONAVIRUS     ΚΑΙ    ΜΝΗΜΗ

Πως θα φέρουμε  στις αναμνήσεις μας αυτό το κομμάτι της ζωής μας που χαρακτηρίζεται από το κτύπημα της πανδημίας από τον Corona- virus, όταν όλα τελειώσουν ;; Δυστυχώς, οι ειδήσεις των τελευταίων ημερών φέρνουν στο προσκήνιο την ίδια την εικόνα της πλατείας ως τόπου αντιπαράθεσης και βίας.  Μετά την εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων για να μειώσει την επέκταση του αόρατου τέρατος, η πλατεία έχει γίνει πεδίο μάχης. Όλα αυτά δεν συνδέονται με το no – vax και ούτε καθεξής, αλλά φαίνεται ότι συνδέεται με τα προβλήματα των κοινωνικών κέντρων και με τις ομάδες αυτόνομων επιχειρηματιών που στα περιοριστικά μέτρα βλέπουν την έλλειψη αποδοχών  και την δυνατότητα  μετάβασης στην αντιμετώπιση της αποτυχίας και της φτώχειας. Δεν είναι η ψύχωση του πλήθους, ούτε το αποτέλεσμα του πλήθους  στις πλατείες για να δώσει ζωή σε συμπεριφορές που δεν διαβάζουν τις αιτίες των περιορισμών που κυμαίνονται από την ανέμελη νυχτερινή ζωή έως τις υπεροπτικές συνήθειες που καθορίζονται από την έλλειψη σεβασμού για τον άλλο.                                                               Η πλατεία πρέπει να είναι το σημείο συνάντησης και όχι της αντιπαράθεσης. Η αγορά σημαίνει ‘’ μαζεύω ’’ και δεν έχει την αίσθηση της βίας. Η κεντρική  πλατεία  της  Αρχαίας Ελληνικής  πόλις  ήταν ‘’ θεωρούμενη  ένα μέρος για να συγκεντρωθεί  η αγορά,  γύρω από την οποία υπήρχαν τα πιο σημαντικά δημόσια μνημεία, ναούς  και στοές για να δημιουργήσουν χώρους ανάπαυσης προστατευόμενοι από τον ήλιο και από κακές καιρικές συνθήκες ’’. Συνεπώς, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ για σκοπούς ενοχλητικών διαδηλώσεων βίας. Φαίνεται ότι το να βγαίνεις στην πλατεία  για να διαμαρτυρηθείς είναι μια απελευθέρωση ανησυχίας. Από την άποψη αυτή o Πορτογάλος Jose’ Toletino Mendonca  μας θυμίζει ότι ‘’το μοναδικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε καλά είναι να ανησυχούμε’’.  Πράττοντας έτσι έχουμε σταματήσει να ξέρουμε να δημιουργούμε ενδιαφέρον ,να σχεδιάζουμε, να χαμογελάμε. Eπομένως και κατά συνέπεια μετά την έρημη πλατεία …..μια βίαιη.  Έχουμε ανάγκη  από  πλατείες  με τις  ημέρες των πλατειών,  φύλακες των παραδόσεων και της μνήμης ενός λαού.  Μόνο έτσι αν κάνουμε θα μπορέσουμε να πούμε, χωρίς σκέψεις : ‘’ θα  βρεθούμε και θα ειδωθούμε στην πλατεία’’.                                                                            Με αυτή την απλή έκφραση, αλλά  σαφές  και  ξεκάθαρη, ελπίζουμε να μπορέσουμε ακόμη να επικοινωνούμε με τους φίλους ότι  η συνάντηση μας θα επέλθει  θα πραγματοποιείται ….. στο συνηθισμένο  πόστο, επιτέλους και τελικά  στα σίγουρα.  

Ε Μ Β Ο Λ Ι Ο     –  Θ Ε Ρ Α Π Ε Ι Α   :  Γ Ι Α  ΤΟΝ   COVID - 19

Για να βρούμε μια επιδημία που μοιάζει στην δική μας πρόσφατη πανδημία από τον Corona – Virus πρέπει να γυρίσουμε πίσω πολλών αιώνων, όποτε η Αθήνα  χτυπήθηκε  από το 430 έως το 427 προ. Χριστού ή από την πανούκλα η από την ευλογιά ή από άλλη ασθένεια. Κατά την γνώμη του ιστορικού του Θουκυδίδη έπρεπε να είναι η δεύτερη υπόθεση. Ο  Θουκυδίδης ήταν ένας γνωστός ηγέτης που, μετά από μια ήττα στην Θράκη, τον απομάκρυναν από  την  διοίκηση των στρατευμάτων  και έτσι άρχισε να γράφει τις εμπειρίες του σχετικά με την ιστορία της στρατιωτικής πατρίδας.  Το έκανε τόσο καλά και συνέχιζε να το κάνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, τόσο που αξίζει τον τίτλο του δασκάλου των δασκάλων της ιστορίας.                                              Ο Θουκυδίδης, γιός του Όλορος, που γεννήθηκε σε μια ζώνη τότε που λεγότανε Αλιμουντα, στην Αττική, που είναι ο σημερινός  Αλιμος, ως στρατιώτης σταδιοδρομίας – τουλάχιστον αρχικά,  όπως  ήδη αναφέρθηκε –παρατήρησε πως η ασθένεια πού έπληξε τους Αθηναίους δεν οδηγούσε  σίγουρα  στον θάνατο αλλά σε μερικούς , ‘’ άφηνε την επιβίωση’’, ή δεν είχαν τις πιο σοβαρές  κλινικές εκδηλώσεις. Ήταν σίγουρος ότι ήταν ευλογιά, ακόμη και αν αυτό το όνομα του δόθηκε από τους Ρωμαίους αργότερα επειδή εμφανίζονταν ‘’ποικίλα στίγματα’’. Στην συνέχεια διαπιστώθηκε ότι οι γνώσεις του ήταν ήδη σίγουρος από τον δεύτερο αιώνα προ Χριστού,  καθώς υπάρχουν ενδείξεις από εξανθήματα της ευλογιάς στην μούμια του Φαραώ Ραμέσης  V. ( Faraone  Ramses  V ). Από αυτή την παρατήρηση στην ανοσία γεννήθηκε η αληθινή ιστορία του εμβολιασμού, αλλά και την πιθανότητα της ‘’ευλογιοποίησης’’ που εξαπλώθηκε στην Ινδία, την Κίνα, στην Τουρκία η οποία συνίστατο στη μόλυνση υγιών ανθρώπων με πύον που προερχότανε από τις φλύκταινες των ασθενών. Ωστόσο, πρέπει να περιμένουμε μέχρι το 1.700 όταν ο Eduard  Jenner, κατείχε τον ρόλο του ‘’ γιατρού της χώρας ‘’ σε μια Αγγλική κομητεία, ανακάλυψε τον  ‘’πραγματικό ‘’ και αποτελεσματικό εμβολιασμό κατά της ευλογιάς.                  Τώρα στην εποχή του Corona – Virus η αναφορά σε απόλυτη ανάγκη για το εμβόλιο είναι πολύ επείγον, αλλά την ίδια στιγμή ο εμβολιασμός κατά της γρίπης έχει αυξηθεί στο προσκήνιο. Προφανώς δεν είναι μία φαρμακολογική άμυνα εναντίον του Covid – 19, αλλά ως αντί – Covid υποστήριξη και μπορούμε να δούμε γιατί. Στό Κέντρο ‘’ Monzino ‘’ στο Μιλάνο και σε μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις  Η.Π.Α. βγήκαν σημαντική επιστημονικά δεδομένα. Σε μερικές ζώνες της Ιταλίας στις οποίες έκαναν ένα αριθμό εμβολιασμών άνω του μέσου εθνικού όρου, ο πληθυσμός άνω  των 65 ετών έχει επηρεαστεί και έχει προσβληθεί  από λιγότερους αριθμούς λοιμώξεων, και για αυτήν την ηλικιακή ομάδα που θεωρείται ότι κινδυνεύει, λιγότεροι που νοσηλεύονται σε κανονική νοσηλεία, σε εντατική περίθαλψη και μικρότερο αριθμό θανάτων. Μην έχοντας το ειδικό εμβόλιο είναι σωστή ο αγώνας της  βιασύνη για την εκτεταμένη Ανοσοποίησης εναντίον  της γρίπης. Αλλά προς το παρόν οι αριθμοί που επιβεβαιώνουν την επιτυχία της Ιταλό – Αμερικανικής έρευνας είναι ακόμη λίγοι.    Πράγματι τα δεδομένα  των Η.Π.Α. μας λέγουν ότι το εμβόλιο εναντίον της γρίπης, είναι  αληθινό το oποίο σχετίζεται με χαμηλότερη θνησιμότητα λόγω του Covid- -19, αλλά σε χαμηλότερο ποσοστό σε σύγκριση με άλλα εμβόλια ( π.χ. εκείνου του αντί - φυματιώσεως και εκείνου του αντί –πνευμονόκοκκου).                                                           

Για το αντί – Covid  εμβόλιο, η  πορεία  δεν είναι σύντομη, επίσης επειδή  ο  Ιός  είναι  εξαιρετικά  περίπλοκος.                                                     Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε από το Πανεπιστήμιο της Washington (στην οποία συμμετέχει Il Sacco του Μιλάνου). Απομονώθηκαν σε δώδεκα άτομα που θεραπεύτηκαν από την μόλυνση  μάλιστα 800 Αντισώματα, δυο από τα οποία θα μπορούσαν να αποτρέψουν την είσοδο του Ιού στα κύτταρα, δεσμεύοντας τον πλέον διάσιμο Υποδοχέα  Acea – 2.  Εάν  ένα σύνολο αυτών των Αντισωμάτων λειτουργεί, όχι μόνο σε ποντικούς του εργαστηρίου, αλλά και στον άνθρωπο, θα πρέπει μόνο να παρατηρηθεί η εξέλιξη των τελευταίων κλινικών φάσεων των εμβολίων χωρίς άγχος.                                         Εν τω μεταξύ τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στα νοσοκομεία για τους Συμπτωματολογικούς συρρικνώνονται όλο και περισσότερο.                          Είναι πάντα σε πρώτη γραμμή :( όπως έχουμε συχνά  αναφέρει και σε άλλα  κείμενα μας).

·        Τα  Μονοκλονικά  Αντισώματα                                           

Με πολύ ελπιδοφόρα αποτελέσματα, ακόμη και αν ο αριθμός των χρηστών είναι ακόμα χαμηλός. Μεταξύ των διακριτών Μονοκλονικών είναι τα αποτελέσματα με το Denosumab, για την αντί – Οστεοπορωτική  της δράση. Από αυτήν την άποψη πρέπει να θυμόμαστε ένα μόριο την RALOXIFENE μεταξύ των πιο χρησιμοποιούμενο λόγω της έλλειψης του Ασβεστίου στα οστά : ένας επιλεκτικός  ρυθμιστή   των  Οιστρογονικών  υποδοχέων   που εδώ και μερικούς μήνες  ‘’ πέρασε’’  να παλέψει τον Corona – Virus.

·        Η Remdesevir , χρησιμοποιείται στον κόσμο  το γνωστό                         ως  αντί – Εμπολα.

·        Το αντιφλεγμονώδες  Desametasone  , το οποίο είναι στην κατηγορία των κορτιζονούχων.                                                      

·        Το αντί - πηκτικό  Enoxaparina  και που είναι απαραίτητο κατά των θρόμβων – Εμβολικών συμβάντων που είναι συχνά θανατηφόρα.                                                                                                   Επιστρέφοντας στο εμβόλιο εναντίον της γρίπης, εμείς σκεπτόμαστε, με τρόπο πολύ απλό, και η χρησιμοποίηση του θα μπορούσε να  βοηθήσει τους γιατρούς  επίσης  και  μόνο  στην Διαφορική  Διάγνωση και να μην συγχέουμε τα άτομα με αυτά του Sars - Covid – 2.  Η  Διαφορική Διάγνωση δεν είναι πραγματικά κάτι εύκολό, αλλά οι διαφορές υπάρχουν κυρίως λόγω του διαφορετικού χρόνου επώασης και για την εμφάνιση των συμπτωμάτων που είναι λιγότερα στην γρίπη. Υπάρχουν παθογνωμικά  σημάδια που αναμφίβολα δείχνουν προς τον Covid, δηλαδή την αλλοίωση της γεύσης και της οσμή. Αυτό φθάνει το 70% των περιπτώσεων. Επί του παρόντος, ο μεγάλος αριθμός των Ασυμπτωματικών ασθενών καθιστά ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή του γιατρού.  Εκτός από την βοήθεια της σημειωτικής για την επίτευξη ώστε  να φτάσουμε στην υποψία και στην διάγνωση, το εμβόλιο  Αντί – γρίπης  είναι σημαντικό στην επιστημονική  πραγματικότητα, διότι οδηγεί στην ενίσχυση των αμυντικών μηχανισμών  κατά τη φλεγμονής  και, συνεπώς, επίσης από αυτόν του Covid – 19,  ειδικά στην περίπτωση που αυτή η τελευταία λοίμωξη είναι χρονικά μεταγενέστερα  από  τον εμβολιασμό της γρίπης. Είναι η Ανοσία που διαθέτει κάποιος από την γέννηση και  που μας προστατεύει εν μέρει. Εν κατακλείδι, ας  προσπαθήσουμε  να  δούμε  τον κόσμο  με τα ίδια μάτια , αρχαία ναι, αλλά όχι αφελές, ενός επιστήμονα την εποχή του Θουκυδίδη. Δηλαδή ας  προσπαθήσουμε να ενεργοποιήσουμε αυτήν τη σκέψη που τροφοδοτεί την ικανότητα να ‘’βλέπουμε’’ τα  πράγματα με διαφορετικό τρόπο :  με ένα βλέμμα που επιβάλλει ένα διάλειμμα με την καθημερινή εμπειρία, με διαφορετική προοπτική από αυτήν πού μας έρχεται αυθόρμητα.  Αναφερόμαστε  στην επιστήμη και την δραστηριότητα της, πρωτίστως ‘’ οραματιστή’’ που ξεπέρασε την κοινή λογική και πέρα από τις διαισθήσεις μας . Να κοιτάξουμε τα πράγματα από μία άλλη πλευρά  σημαίνει, για παράδειγμα, μην εμπλακείτε στην άκαρπη - αποτυχημένη  ερώτηση  σχετικά  με  τους                                 ‘’ εμβολιασμούς ‘’!. Η υποκειμενική προοπτική ανοίγει μια πραγματική ‘’ διαμάχη ‘’ μεταξύ εκείνων που είναι υπέρ και εκείνων, από την άλλη πλευρά, που είναι σε αριθμό πολύ περιορισμένοι. Προφανώς εις  βάρος της’’ οραματιστής’’  ικανότητας της προαναφερθείσας επιστήμης. Τότε, είναι αρκετά  η Ανοσία  που έχουμε από την γέννηση ως έξυπνος μηχανισμός του δικού μας σώματος για να μας προστατεύει. Ή αξίζει να ακολουθήσουμε τον επιστημονικό προσανατολισμό που απαιτεί έναν εμβολιασμό σχεδόν μαζικής γρίπης, για τους λόγους που έχουμε εξηγήσει, αλλά ακόμα κι αν δεν ήταν μόνο να  αμφισβητηθεί για την διάγνωση : εποχιακή  γρίπη  ή  Corona – Virus.