COVID-19 ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

Μ Ε  Ρ  Ο  Σ      Τ Ε Τ Α Ρ Τ Ο   V I R U S

Η  κτηνωδία  του  Ιού  μας  αναγκάζει  να  αναρωτηθούμε  εμείς  οι ίδιοι  και  για  την  σχέση  μας  με  τους  άλλους.

Ο Πλάτωνας   ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους της αρχαιότητας έλεγε : ‘’…πολύ και για πολλούς τρόπους υπήρξαν και θα υπάρχουν  οι εξοντώσεις των ανθρώπων : Οι πιο μεγάλοι για την φωτιά και για το νερό,  άλλοι ανήλικοι για πολλούς άλλους λόγους… ‘’.  Έτσι, από πάντα ο άνθρωπος όφειλε να κάνει τους λογαριασμούς με καταστροφές και καταστροφές κάθε είδους :  σεισμούς, πλημύρες , ηφαιστειακές εκρήξεις, καταστροφές οικολογικές, οικονομικές, πολιτικές ή κοινωνικές  όπως η τρομοκρατία και οι πόλεμοι, ιατρό – υγειονομικές όπως επιδημίες και πανδημίες.  Όπως ακριβώς  η  ασθένεια  Covid – 19.  Και κάθε φορά, όφειλε να ενεργοποιήσει μηχανισμούς αυτοάμυνας για να αντιμετωπίσει αυτές τις ‘’δυστυχίες’’ που τον πέταξαν  και  γύρισε την ζωή του ανάποδα, στερώντας  τον    από την ασφάλεια και την καθημερινή ζωή.  Σήμερα αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση ανάγκης για την υγεία, εκείνη του Sars- Cov – 2  πού, όπως οι πολλές καταστροφές, με μία συγκεκριμένη έννοια μας αναγκάζει να θέσουμε στον εαυτόν μας ερωτήσεις και να σκεφτούμε το γιατί τέτοιων γεγονότων, το γιατί υπάρχει το καλό και το κακό, ποιος θα μπορούσε να έχει ένα τόσο κακό σχέδιο για την ανθρωπότητα.   Η κακία του Ιού, διαμορφωμένη έστω και σκόπιμα - που μοιάζει – με στεφάνι από αγκάθια από τα οποία παίρνει το όνομα του, είναι απίστευτα  τρομερό. Η βιαιότητα του συνοψίζεται στις εικόνες αυτοσχεδιασμένων νεκροταφείων  στα χωράφια της Βραζιλίας,  σε εκείνα των στρατιωτικών  φορτηγών στο Μπέργκαμο, που ξεχείλιζαν από φέρετρα, και μετά αργότερα σε εκείνα από τα εντελώς άδεια στάδια, όπου θα μπορούσατε να ακούσετε  τέλεια και μόνο τα σφυρίγματα του διαιτητή και τις κραυγές των δύο προπονητών.   Και αρκετά. Ποτέ δεν είδαμε τόσα φέρετρα, δυστυχώς γεμάτα, και ποτέ δεν είδαμε ποδοσφαιρικούς αγώνες του είδους ‘’ ουδέτερο γήπεδο’’.  Ακόμα στην Ιταλία επίσης στα πρωταθλήματα  ‘’ Προώθησης – Promozione’’ – οι αγώνες της Κυριακής πάντα παρακολουθούνταν από περισσότερους θεατές σε σύγκριση με εκείνους πού βλέπουν τον εαυτόν τους ως φαντάσματα στις προσκλήσεις της  εποχής του Κορωναιού, που έχουν γίνει μόνο τηλεοπτικό θέαμα.  Σε αυτό το σημείο ανοίγει έτσι ένα τεράστιο πανόραμα στο εσωτερικό του οποίου ψάχνουμε απαντήσεις για τον πόνο, τον εγωισμό, του φόβου, της αγωνίας, της φιλίας, της οικογένειας, του εαυτού μας.  Είμεθα απέναντι στον άνθρωπο που γίνεται ’’ φιλόσοφος’’, είμεθα απέναντι στον άνθρωπο που ακολουθεί την πρόσκληση του Bertrand Russell, σύμφωνα με τον  οποίο  ‘’ σε όλα είναι υγιές από καιρό σε καιρό να θέτει ένα ερωτηματικό για το τι είχε από καιρό θεωρηθεί δεδομένο’’.                                                                                                          Ως εκ τούτου, ο συνδυασμός  της φιλοσοφίας και του COVID – 19?  Τι κοινό έχουν?  O Sars – CoV – 2,όπως η φιλοσοφία, θα μπορούσε να συλληφθεί ως ένα είδος ‘’ δασκάλου ζωής ‘’ που μας οδηγεί να προβληματιστούμε περισσότερο, να κατανοήσουμε την πραγματικότητα με πιο συνειδητό τρόπο για να δώσουμε τα καλύτερα στον εαυτόν μας. Σε αυτούς τους μήνες αυξήθηκε σε εμάς η επιθυμία να γνωρίζουμε, να εμβαθύνουμε σε θέματα, να  βλέπουμε τα πράγματα απλά με διαφορετικά μάτια.  Καλά, ο Coronavirus, ο βασιλιάς του ανασταλμένου χρόνου μας βοήθησε για να είμαστε πιο ενδοσκοπικοί, μας δίδαξε να εκτιμούμε το κάθε ‘’ μικρό πράγμα’’ όπως η ζωή, οι φίλοι, η ελευθερία… χωρίς να χρειάζεται να πάρουμε τίποτε δεδομένο.  Πραγματικά  όπως η φιλοσοφία χρησιμοποιώντας τα λόγια του Cicerone, ‘’ μας δίδαξε να είμαστε οι γιατροί των ιδίων εαυτών μας’’.                                                        Έλεγε ο μεγάλος γερμανός  φιλόσοφος  Hegel ‘’ το αρνητικό είναι πάντα θετικό’’.  Έτσι από αυτήν την κατάσταση, πρέπει να προσπαθήσουμε να αντλήσουμε κάτι θετικό :  Έτσι από αυτήν την κατάσταση, πρέπει να προσπαθήσουμε να αντλήσουμε κάτι θετικό  : να έχουμε περισσότερο χρόνο για να σκεφτούμε! Επιστρέφοντας στον Russell, πρέπει να προσδιορίσουμε έναν τρόπο που μας οδηγεί σε μια συνειδητή ηρεμία και να αφήσουμε στην άκρη την  ‘’ κατάκτηση της ευτυχίας ‘’, που δεν μπορεί να είναι η λύση σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή.  Έπρεπε να ξαναβρούμε την ανθρώπινη διάσταση γιατί την ασφυκτιούσαμε, ίσως δεν το συνειδητοποιήσαμε, αλλά δεν δώσαμε το σωστό βάρος στα πράγματα. Στην πραγματικότητα είχαμε πολύ χρόνο, αλλά σπαταλήσαμε πολύ.   Ο Corona - virus  μας έκανε να κλειστούμε μόνοι στο σπίτι, με την θλίψη των δικών μας προβλημάτων, με την πλήξη του εσωτερικού και εξωτερικού κενού, με φόβους που αφαιρούν κάθε είδους ενθουσιασμού, με την δική μας ψυχή, την οποία δεν πιστεύαμε ότι υπήρξε και θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε- με τους εαυτούς μας-καταστάσεων ευτυχίας και επιβίωσης. Με την συμπεριφορά και με αυτόν τον τρόπο, η ζωή θα είναι μόνο μία ύπαρξη στη … ζωή. Είναι επίσης αλήθεια να σκεφτούμε την  επίλυσης των δικών μας προβλημάτων  είναι  εύκολή  για τους επεκτατικούς , τους αισιόδοξους,  με τις φυσικές τους αποσκευές ενέργειας και κινήτρων, ακόμη και αν ‘’κανείς δεν πρέπει να πιστεύει ότι είναι τέλειος  ούτε να ανησυχούν πάρα πολύ για  το γεγονός ότι δεν  το είσαι’’ ( B. Russell ).                               Είναι στιγμή τώρα να καταλάβουμε ποιες είναι οι προτεραιότητες της ζωής, εκείνες που δίνουν αξία  στην ζωή. Πώς μπορούμε να περιμένουμε να είμαστε υγιείς σε έναν κόσμο ‘’άρρωστο’’  από την ανθρώπινη ρύπανση. Συνειδητοποιούμε μόνο τώρα, αντανακλώντας ακριβώς, τι είναι η πραγματική ανθρώπινη φύση, γεμάτη αντιφάσεις, παιχνίδια δύναμης – ισχύος – και των φόβων. Η δική μας ‘’νέα ζωή’’ απαιτεί μια αλλαγή νοοτροπίας, μας αναγκάζει να εγκαταλείψουμε την λογική του καταναλωτισμού και να προωθήσουμε τον σεβασμό ως κοινωνική αξία.                                                                                                           Πρέπει να λάβουμε υπόψη όλα αυτά, αλλά σοβαρά!  Πως;;

Έχω διαβάσει, έχω  μάθει και κατανοήσει πολύ καλά ότι :  ‘’ Το  μεγαλύτερο εμπόδιο στην ζωή είναι ακριβώς η αναμονή, κάνει να εξαρτάται όλο από το αύριο και, χαλάει το σήμερα. Εσύ θα ήθελες να  οργανώσεις τόσο όσο είναι στα χέρια του πεπρωμένου, και αφήνεις να γλιστρήσει αυτό που είναι ήδη στα χέρια σου. Για ποιον σκοπό;;   Όλα ότι πρέπει ακόμη να έλθουν  είναι το αβέβαιο : Ζήσε το παρόν, ζήσε το δώρο σου’’. ( Από τον Seneca που γράφει στο γράμμα στον Lucillo)                                                                                                                    Ανυπομονούμε λοιπόν για το αύριο ζώντας το σήμερα με υπευθυνότητα αλλά και ακούγοντας συναισθήματα και ακολουθώντας  συγκινήσεις  ας το κάνουμε για τον εαυτόν  μας και για τους άλλους.