ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΦΟΝΕΥΟΥΝ!!! ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΦΟΝΕΥΟΥΝ!!!

Πολύ  μεγάλο  θέμα  οι  λοιμώξεις   και  ειδικά  στα  κρατικά  νοσοκομεία ( σε  συγκεκεριμένα)!!!
Δυστυχώς  τρέχουν  σαν  τον  ‘’Μπόλτ’’  οι  λοιμώξεις   στα  νοσοκομεία  στην  πατρίδα  μας.

Υπάρχουν  χρήματα  κύριοι  της  Ιατρικής  πολιτικής  της  κυβέρνησης  για  να  διατεθούν  στην  πρόληψη;;

Τα  μικρόβια  αντέχουν  και  δημιουργούν  πολύ  σοβαρές  και  τις  πιο  πολλές  φορές   θανατηφόρες   ενδονοσοκομειακές  λοιμώξεις   που  αυξάνονται  συνεχώς  με  υπερβολική  ταχύτητα.  Δεν  συγκρινόμαστε  με  τίποτε  με  την  υπόλοιπη  Ευρώπη.

Ασχολούμαι  πάντα  με  αυτό  το  θέμα  και  ήμουν  ευαισθητοποιημένος  ανέκαθεν  αλλά  με  πιο  ουσιαστική  προσοχή  και  με  τεράστιο  ενδιαφέρον  για  αυτό  το  τεράστιο  και  επικίνδυνο  θέμα  από  την  πρωτοχρονιά  του  2013  όπου   η  οικογένεια  μας  υπήρξε  τραγικά  κτυπημένη  με  θύμα   ότι  πολυτιμότερο  μας  είχε  απομείνει,  την  λατρεμένη  μας  και  αξιαγάπητη  μητέρα  μας.  Δυστυχώς  τον  Ιούνιο  του  2015  εξαναγκάστηκα  να  σταματήσω  την  έρευνά  μου  αλλά   τώρα  επανέρχομαι  και  πάλι  και  πολύ  σύντομα.

Στις  2/ Ιουνίου/2013  στο  ΒΗΜΑ της  Κυριακής  στην  σελίδα  Α33  και  σε  ρεπορτάζ  της  κυρίας  Έλενας  Φυντανίδου διάβαζα  με  πολύ  ενδιαφέρον  τα  εξής:  ( και  λόγω  της  Ιατρικής  μου  ιδιότητας  αλλά  πάνω  από  όλα  για  την  θλιβερή  και  άδικη  απώλεια  της  μητέρας μαs ).

« Ένας  στους  δέκα   πού  νοσηλεύονται  σε  κοινούς  θαλάμους   νοσοκομείων   διατρέχει   σοβαρά  κίνδυνο  εμφάνισης  νοσοκομειακής  λοίμωξης.  Στις  Μονάδες  Εντατικής  Θεραπείας  (ΜΕΘ)  ο  κίνδυνος  αυξάνεται, καθώς  εκδήλωση   σοβαρής  ενδονοσοκομειακής  λοίμωξης   εμφανίζει  ο  ένας  στους  τρείς  ασθενείς.  Το  κόστος  μάλιστα  επιπρόσθετης  νοσηλείας  και  φαρμακευτικής  αντιμετώπισης  λόγω  των  νοσοκομειακών  λοιμώξεων  στην  Ελλάδα  έχει  υπολογιστεί  από  ειδικούς  ότι  ανέρχεται  σε  1  δις.  ευρώ  ετησίως ».

Πολύ  σωστά  τα  έγραφε  τότε  η  πολύ  καλά  ενημερωμένη  δημοσιογράφος  του  Βήματος  της  Κυριακής.

Από  τότε  που  κατάλαβα  και  κατανόησα  το  σοβαρό  αυτό  πρόβλημα  άρχισα  να  φωνάζω  και  μαζί  μου  βρέθηκαν  δεκάδες   άνθρωποι  που  τους  είχε  συμβεί  το  ίδιο.  Δηλαδή  ότι  είχαν  χάσει  και  αυτοί  σε  κρατικό  νοσοκομείο  αλλά  και  στην  υπόλοιπη  ιατρική,  τον  δικό  τους  άνθρωπο  που  είχε  εισέλθει  στο  νοσοκομείο  για  μια  εγχείρηση   ρουτίνας  και  εκεί  τους   ‘’ τσίμπησε’’  το    μικρόβιο  που  στην  περίπτωση  της  μητέρας  μας  ήταν  ο  σταφυλόκοκκος,  και  όλοι  αυτοί  οι  ασθενείς  που  νοσηλεύονταν  ‘’έφυγαν’’  όχι  για   τον  λόγω  που  νοσηλεύονταν  αλλά  από  τον  δολοφόνο  των/του  μικροβίων/ου,  που  τους  είχε  ‘’κατσικωθεί’’.

Ποίοι  είναι  και  σήμερα  και  ποίοι  ήσαν  τότε  υπεύθυνοι  για  αυτές  τις  επιθέσεις  αυτών  των  επικινδύνων  θανατηφόρων   ενδοσοκομειακών  λοιμώξεων;;

Σήμερα   έχει   γίνει  κάτι  από  την  Ιατρική  πολιτική   της  πατρίδας  μας  για  αυτό  το  μέγιστο  θέμα  υγείας  για  το  οποίο  δεν  γνωρίζω  αν   έχει   ρυθμιστεί  και  τακτοποιηθεί.
Τι   έχει  να  πει  σήμερα  η  Πολιτική   ηγεσία  του  Υπουργείου  Υγείας   για  αυτό  το  επικίνδυνο  και  θανατηφόρο  πρόβλημα. Έχει   αντιμετωπιστεί;   έχει   σχεδόν   εξαλειφθεί;;  Τι   συμβαίνει   λοιπόν  σήμερα;;   Υπάρχει  αύξηση  του  προβλήματος  που  θα  είναι  πολύ  οδυνηρό  για  όλους  μας;;  Έχουν  πάρει  τα  μέτρα  τους  και  αν  ναι,  αν  μας  επιτρέπουν,  ποια  είναι  αυτά;;    Έχουμε  αντιληφθεί  όλοι  ότι  αυτό   το  θέμα,  κυρίως   αντιμετωπίζεται  με  την  πρόληψη.

Ας  αναφέρουμε  με  λίγα  λόγια,  για   ποία   μικρόβια   μιλάμε  για   να  γίνει  το  θέμα   πιο  κατανοητό  και  στους  απλούς  ανθρώπους  και   όχι  μόνο  στους  ειδικούς!!.

Είναι λοιπόν   τα   λεγόμενα  στην  Μικροβιολογία  Gram-αρνητικά ( Klebsiella : κλεμπσιέλα,  Acinetobacter : ακτινοβακτήριο,  Pseudomonas : ψευδομονάδα ).

Οι  ειδικοί  αναφέρουν  ότι  αυτή  η  κατηγορία  των  άνω  παθογόνων  μικροοργανισμών -   μικροβίων  -  συχνά  δεν  υπάρχει  κανένα  διαθέσιμο  αντιβιοτικό  που  να  μπορεί   να  τα  θέση  υπό  έλεγχο  και  τελικά   να  τα  εξουδετερώσουν.
Δηλαδή  με  άλλα  λόγια  αυτά  τα  μικρόβια  (και όχι ιοί)  αντέχουν  στην  αντιμετώπιση  τους  σε μία  σειρά  φαρμάκων   πρώτης  γραμμής.

Την   Κυριακή   24   Νοεμβρίου  2013    στο  Βήμα   και  στην  σελίδα  4/14  αναφερόμενη  στην  υγεία  και  με  τίτλο :

Απειλή   για   τη   δημόσια   υγεία   οι   νοσοκομειακές  λοιμώξεις.

Τεράστιο   το   πρόβλημα   των   ανθεκτικών   στα   αντιβιοτικά  μικροβίων.

Διαβάζω  λοιπόν  ακριβώς  τα   εξής :

« Ειδικά  στα  ελληνικά  νοσοκομεία  οι  λοιμώξεις  από  τα  Gram - αρνητικά  μικρόβια  είναι  πολύ  συχνότερες  από  αυτές  που  οφείλονται  στα  Gram - θετικά  μικρόβια  και  το  πιο  σημαντικό  είναι   ότι  η  χώρα  μας  εμφανίζεται  στον  ευρωπαϊκό   χάρτη  με  τα  υψηλότερα  ποσοστά  αντοχής  στα  αντιβιοτικά  για  τα  Gram – αρνητικά  μικρόβια.  Πρέπει  επίσης  να  σημειωθεί  ότι  στα  ελληνικά  νοσοκομεία  μεγάλος  αριθμός  ασθενών  προσβάλλεται  από  λοιμώξεις  που  μεταδίδονται  και  διασπείρονται  στον  χώρο  του  νοσοκομείου.  Ενδεικτικά  αναφέρεται  ότι  το  10%  των  ασθενών  που  νοσηλεύονται  στα  ελληνικά  νοσοκομεία  προσβάλλεται  από  σοβαρές  λοιμώξεις -  οι   περισσότερες  από   ανθεκτικά   μικρόβια  -  με  αποτέλεσμα  τον  διπλασιασμό  της  διάρκειας  νοσηλείας  τους,  ενώ  το  30%  των  ασθενών  αυτών  νοσηλεύεται  σε  μονάδες  εντατικής  θεραπείας.  Υπολογίζεται   ότι   στην  Ελλάδα   3.οοο  ασθενείς   κάθε   χρόνο   καταλήγουν  από   ενδονοσοκομειακές  λοιμώξεις,  με   μια  μάλιστα  αυξητική  τάση  να  σημειώνεται  χρόνο  με   τον  χρόνο.  Επιπλέον  το  κόστος  νοσηλείας   για   τους   ασθενείς   αυτούς   ξεπερνά  κατ’ έτος   το   1.000.000   ευρώ ».

Επίσης  υπάρχει  και  η  άλλη  κατηγορία  μικροοργανισμών (μικρόβια)  που  στην  Μικροβιολογία  λέγονται  Gram -  θετικά (Streprtococco :  στρεπτόκοκκοι,  Stafilococcο :  σταφυλόκοκκοι,  Enterococco :  Εντερόκοκκοι ).

Σε  αυτή  την  κατηγορία   οι   ειδικοί   δηλώνουν   ότι   είναι  στην   διάθεση   τους   μερικά    διαθέσιμα   αντιβιοτικά.

Αλλά   δυστυχώς   δεν   είναι   πάντα   έτσι   διότι   και   αυτά  τα  μικρόβια   μπορούν  να  σε  οδηγήσουν  σε  λίγους  μήνες  στην  πολύ  δυσάρεστη  κατάσταση  της  απώλεια  της  ζωής.

Επίσης   συνεχίζω   να   διαβάζω  στην  σελίδα  του   Βήματος την  Κυριακή  24   Νοεμβρίου  2013 :

« Όπως  τονίζει   ο  κ.  Τσακρής,   για   την   αντιμετώπιση  του  προβλήματος   αυτού  το  υπουργείο  Υγείας  και   το  ΚΕΕΛΠΝΟ  έχουν   εισαγάγει   και   εφαρμόσει   από  το  φθινόπωρο  του  2010   πρόγραμμα   επιτήρησης  και   ελέγχου  των  λοιμώξεων  σε  εθνικό   επίπεδο  από   πολυανθεκτικά  μικρόβια κλεμπσιέλας,   ακινετοβακτηρίου  και  ψευδομονάδας   (πρόγραμμα  « Προκούστης »).

Επανέρχομαι  αυτή  τη  φορά  και  πάλι  στο  άρθρο  της  κυρίας  Έλενα  Φυντανίδου  στο   Βήμα   της  Κυριακής   στις  2/ Ιουνίου/2013.

Τότε  ο  πρόεδρος  της  Ελληνικής  Μικροβιολογικής  Εταιρείας,  καθηγητής  κ.  Αθανάσιος  Τσακρής   επεσήμαινε :

« Σε  πολλές  ευρωπαϊκές  χώρες   καταγράφεται   μικρότερη   η μεγαλύτερη   αύξηση  λοιμώξεων  από   μικρόβια   που  εμφανίζουν   αντοχή  στις  διάφορες  ομάδες  των  αντιβιοτικών.  Στην   Ελλάδα   το  πρόβλημα   εμφανίζεται  μεγαλύτερο,  με  αποτέλεσμα   οι  λοιμώξεις  αυτές  να  αποτελούν  το  σημαντικότερο  ίσως  πρόβλημα  δημοσίας  υγείας  με  άμεσες  επιπτώσεις   στη  νοσηρότητα,  θνησιμότητα  και   θνητότητα  των  νοσηλευομένων  ασθενών. Τα  τελευταία   χρόνια  έχουν  εμφανιστεί  παθογόνα  μικρόβια  στο   νοσοκομειακό   περιβάλλον  που  εμφανίζουν  αντοχή  σε  όλες  τις  διαθέσιμες  κατηγορίες  αντιβιοτικών  και  χαρακτηρίζονται  ‘’παν – ανθεκτικά’’ ».  Και  συνεχίζοντας  τελειώνει  με  τα  κάτωθι  ο  κύριος  καθηγητής :  « θα  πρέπει  να   έχουμε  υπόψη  μας  ότι  από  τη  στιγμή  που  η  συχνότητα  των  ανθεκτικών  στελεχών  έχει  περάσει  ένα  κρίσιμο  όριο,  η  διασπορά  τους  είναι  πλέον  μη  ανατρέψιμη  στο  νοσοκομειακό  περιβάλλον  αλλά  και   στην  κοινότητα  και   στην  τροφική   αλυσίδα.  Η  χρηστή  διαχείριση  των  αντιβιοτικών,  η  εφαρμογή   μέτρων  ελέγχου  των  λοιμώξεων, η   υιοθέτηση  μεθόδων  ανίχνευσης  της  μικροβιακής  αντοχής,  καθώς  και   η   οργάνωση   δικτύων   ενεργού  επιτήρησης  αποτελούν  σημαντικούς  άξονες  στον  περιορισμό  του  προβλήματος».

Παρατηρώ  ότι  σημαντικός  αριθμός   ασθενών   νοσηλεύονται  στα   νοσοκομεία  με  σοβαρά   θέματα   στα   ανθεκτικά  μικρόβια.

Όταν  η  πολυαγαπημένη  μας  μητέρα  βρισκότανε  στην  Μονάδα   Εντατικής   Θεραπείας, ( όπου  την  μεταφέραμε  για  να  αντιμετωπίσουμε  το  μικρόβιο  που  είχε  ‘’ κωλύσει ‘’  από  το   χειρουργείο  στο  Κρατικό  νοσοκομείο   για   να  αντιμετωπισθεί   ένα  κάταγμα   του  ισχίου!!),  κάθε  ημέρα  για  όλο  το  διάστημα  των  περίπου  τεσσάρων  μηνών  που  έμεινε  και  δυστυχώς  την  χάσαμε,  στις  21- Μαΐου- 2013,  ανήμερα  της  ονομαστικής  γιορτής  της,  όλοι  οι  γιατροί  όλων  των  ειδικοτήτων  που  εργάζονταν  στην   Μ.Ε.Θ.  μας  έλεγαν  ότι  κάθε  ημέρας   παράτασης  της  παραμονής  της  στην  Μονάδα  αύξαναν  τον  κίνδυνο  εμφάνισης  και  άλλων  λοιμώξεων,  πέρα  από  τον  σταφυλόκοκκο  που  είχε  ήδη  αποκτήσει   πρωτογενώς   από   το  κρατικό  νοσοκομείο.

Η  μητέρα  μας  επειδή   απέκτησε   βακτηριαιμία – το  μικρόβιο  στο  αίμα – στο  κρατικό  νοσοκομείο,  τελικά   έχασε  τη   μάχη   με  τον  θάνατο,   και   την  ζωή  της.

Σήμερα   δεν  είναι  το  θέμα  η  μητέρα  μας.  Αυτό   θα  συζητηθεί  αλλού.

Σήμερα   είναι  τι  συμβαίνει  λοιπόν  και  τι  μπορεί   να  κάνουμε  για   να  προλαβαίνουμε  σημαντικό   ποσοστό  των  νοσοκομειακών  λοιμώξεων.

Είναι   λοιπόν  με  λίγες  λέξεις  η  απαραίτητη  και  μεγάλη  κοινωνική   απαίτηση   και   πολιτική   βούληση   για  μια  τελική   και   ουσιαστική   μεταρρύθμιση   σε   όλη   την   υγεία  στην   πατρίδα  μας,  τόσο   στην   δημόσια   υγεία   όσο  και  στην  ιδιωτική.

Επίσης  την  Κυριακή  24  Νοεμβρίου  2013  στο  Βήμα  διαβάζω  με  τίτλο  Πιλοτικό  πρωτόκολλο  δράσης :
 « ……Είναι   χαρακτηριστικό   ότι  πριν  από   τέσσερα   χρόνια  στο   Cambridge  καταγράφονταν  περίπου  50  σοβαρά  κρούσματα   νοσοκομειακών   λοιμώξεων   από   πολυανθεκτικό   σταφυλόκοκκο   κάθε   έτος.  Μετά   την  εφαρμογή   αυτού  του  προγράμματος – όπως   υπογραμμίζει  ο   διευθυντής  Διεθνών   Συνεργασιών  για  την  Εκπαίδευση  και   την   Έρευνα   του   Cambridge   κ. Τάκης  Κότης – τα  κρούσματα   σχεδόν   μηδενίστηκαν.  Το   αποτέλεσμα   είναι  ότι   πολλοί   ασθενείς  σώθηκαν   και   εκατομμύρια   στερλίνες  εξοικονομήθηκαν.

Ο  κ.  Κότης  αναφέρει  ότι  ένα  τέτοιο  πρόγραμμα  μπορεί  να  συμβάλει  στις  εθνικές   προσπάθειες   περιορισμού  των  λοιμώξεων   από   πολυανθεκτικά   μικρόβια   στην  Ελλάδα.  Το  πρωτόκολλο   αυτό   θα   εφαρμοστεί   πιλοτικά  με  την  ευθύνη   του   καθηγητή  Παθολογίας –  Λοιμώξεων  κ.  Γεώργιου  Πετρίκκου,  σε  συνεργασία  με  τον  κ.  Τσακρή,  και  θα   είναι   διάρκειας   εννέα   μηνών.

Είναι   πλέον   κοινός   τόπος   διεθνώς   ότι   ο   έλεγχος   των  λοιμώξεων   που  συνδέονται  με  τη  νοσηλεία   των   ασθενών  στους   χώρους   παροχής   υγείας   αποτελεί   βασική  αρμοδιότητα  και  ευθύνη   και   εξαρτάται   σε   μεγάλο   βαθμό   από   τους   διοικητές  τους ……  Ακόμη,   θα  συσταθεί   Επιτροπή   Νοσοκομειακών  Λοιμώξεων  ( ΕΝΑ ),  με   υποχρεωτική   παρουσία  νοσηλεύτριας   επιτήρησης   λοιμώξεων,   η   οποία   σε  συνεργασία  με  το  ΚΕΕΛΠΝΟ   θα   έχει  καθοριστικό  ρόλο  για   την   εφαρμογή   των  μέτρων  πρόσληψης  των  νοσοκομειακών λοιμώξεων ».  Αυτά  επί  του  παρόντος  και  θα  επανέλθουμε  σίγουρα  στο  θέμα  με  άλλες  καινούργιες  λεπτομέρειες  και  με  το  τι  συμβαίνει  και   τι  γίνεται  σήμερα  στην  πατρίδα  μας.
Προσωπικά  έχω  να  ασχοληθώ  με  το  θέμα  από  τον  Ιούνιο  του  2015. Το   έχω   υποσχεθεί   και  θα   το   πράξω.   Αρκεί   να  προλάβω   γιατί   δυστυχώς  η  καθημερινότητα  με  έχει  καθυστερήσει  πάρα   πολύ.

Τελειώνοντας  θα  θέλαμε  να  γνωρίζουμε  αν  έχουν  μειωθεί  και  σε  πιο  σημείο,  οι  νοσοκομειακές   λοιμώξεις.

Τι  έχουν  κάνει  μέχρι  σήμερα   όλοι  οι  υπεύθυνοι  για   τα  προβλήματα   της   Υγείας   και   αν  προσπαθούν   να  πετύχουν   στο   καθήκον   τους  ειδικά   εναντίων  των  επικίνδυνων  και  θανατηφόρων   λοιμώξεων.