ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ

 

 Εμβολιασμός, ένα προνόμιο για τα πλουσιότερα έθνη. 

 Η Αφρική είναι τρομακτική και δημιουργεί φόβο καθώς το ποσοστό των εμβολιασμένων   παραμένει πολύ χαμηλό.

Περίπου από ένα μήνα έχει περάσει ένας χρόνος της ευρείας κλίμακα χρήσης των εμβολίων κατά του κορωνοϊού, όπου, έχοντας ξεπεράσει το ορόσημο των επτάμιση δισεκατομμυρίων δόσεων που χορηγήθηκαν, δεν μπορούμε να πούμε ότι η πανδημία έχει σταματήσει εντελώς. Σίγουρα δεν είναι θέμα αναποτελεσματικότητας των προϊόντων που χρησιμοποιούνται, αλλά είναι θέμα «αστοχιών» για διαφόρους λόγους που σχετίζονται με το υλικοτεχνικό διοικητικό κομμάτι του θέματος. Τα πλουσιότερα και πιο οργανωμένα έθνη είναι καλύτερα τοποθετημένα στην κλίμακα άμυνας προς  τους κατοίκους της, αλλά πέρα από το εισόδημα και τη βιομηχανική και κοινωνική ανάπτυξη υπάρχουν σημάδια αναζωπύρωσης της πανδημίας. Η αποτελεσματικότητα των εμβολίων είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να έχεις από  την επιστήμη, αλλά το εργαλείο «εμβολιασμού» είναι ένα είδος προνομίου που ανήκει σε έθνη με υψηλούς οικονομικούς προϋπολογισμούς. Από αυτή την άποψη, ήδη εκτιμάται ότι μέχρι το τέλος αυτού του έτους οι πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, η Κίνα και η Ιαπωνία θα φθάσουν την εμβολιαστική κάλυψη, ενώ για τη Ρωσία και την Ινδία θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το τέλος του  έτους. Για τα έθνη της Ανατολικής Ευρώπης, της Ασίας και της Νότιας Αμερικής, θα φθάσουμε το 2023 και πιο μετά. Η Αφρική είναι η ήπειρος που φοβίζει και είναι τρομακτική από το γεγονός ότι στις αρχές Νοεμβρίου μόνο το 6% του πληθυσμού είχε εμβολιαστεί, έναντι του 38,85%  του υπόλοιπου κόσμου, με ολόκληρη την Ευρώπη στο 54% και τις Ηνωμένες Πολιτείες στο 56%.  Η Ιταλία την ημέρα της μνήμης των νεκρών (1^η.Νοεμβρίου) έχει φθάσει στο στόχο του 79%, αποδεικνύοντας ότι ο ιταλικός λαός έχει κατανοήσει τον κίνδυνο του ιού και την απαραίτητη προστασία για τον εαυτόν τους και τις οικογένειες τους.  Το μέλλον που μας τρομάζει αφορά όλα εκείνα τα έθνη που έχουν προβλήματα χρηματοδότησης  και δεν διαθέτουν τα Εθνικά Συστήματα Υγείας, εκτός από την έλλειψη νοσοκομείων και την οργάνωση  εδαφικής υποστήριξης. Απουσιάζει και δεν υπάρχει η στρατηγική αγοράς, διανομής των εμβολίων, ενός συστήματος αποθήκευσης, της χρήσης, επιπλέον της εγγύησης της διαθεσιμότητας. Το 70% των Αφρικανικών χωρών δεν πέτυχαν τον στόχο του εμβολιασμού του 10% του πληθυσμού  και στα τέλη Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους, παρά τους αριθμούς της Νότιας  Αφρικής που εμβολίασε το 20,14% του πληθυσμού και της Αλγερίας με το δικό της 14,11%. Αν δεν φθάσουν  σε υψηλά ποσοστά χορήγησης, δεν στοχεύουν στο καλό της Αφρικής αλλά ούτε σε εκείνο όλων.  Υπάρχει μια ιδιαίτερη περίπτωση που είναι αυτή της Καμπότζης, ενός έθνους που έπρεπε να επιτύχει την κάλυψη των εμβολίων μέχρι τον Δεκέμβριο του 2022 αλλά, αντί αυτού, στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου είχε ήδη φθάσει το ανώτατο όριο του 80% του προστατευόμενου πληθυσμού με δύο δόσεις. Το θαύμα μπόρεσε να συμβεί λόγω τριών σημαντικών παραγόντων που μπορούν να μιμηθούν  πολλά άλλα έθνη αυτής της ηπείρου και άλλων.  Το πρώτο αφορά τον άφθονο και δωρεάν αριθμό των εμβολίων COVAX διασφαλισμένο από την Κίνα  (ως μέρος της «Κινέζικης στρατηγικής εμβολιασμού»).  Το δεύτερο υπήρξε η χρήση του στρατού για τον εμβολιασμό για να φθάσουν στα πιο μακρινά και απομακρυσμένα μέρη της χώρας.  Για τελευταίο μιμήθηκαν τους Ιταλούς κυβερνόντες, αφήνοντας τις μάσκες στο πρόσωπο του πληθυσμού μαζί με την κοινωνική αποστασιοποίηση.   Αναφέραμε την ικανότητα της Καμπότζης να αμυνθούν από τον κορωνοιό και το γεγονός ότι η υπόλοιπη ήπειρος, εξαιρουμένης τα Νότια Αφρικής, ταξιδεύει πολύ αργά σε μια μάχη στην οποία  η ταχύτητα στην απόκτηση θετικών αποτελεσμάτων είναι θεμελιώδης.  Οι πιο εύθραυστες χώρες δεν μπορούν να περιμένουν. Ας θυμηθούμε ότι πρόκειται για μια παγκόσμια – ολοκληρωτική πανδημία, όχι μιας Ιταλικής ή Ευρωπαϊκής πανδημίας. Μπροστά σε αυτό το σενάριο, τίθεται επειγόντως το ηθικό ερώτημα, ειδικά όταν πρόκειται για φάρμακα που σώζουν ζωές.  Ως εκ τούτου, η κατάσταση στην Αφρική ανοίγει έναν σοβαρό προβληματισμό σχετικά με την ανάγκη αναστολής των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας για τα εμβόλια κατά του Covid. Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Αφρικανική ήπειρο μετά την πανδημία μας φέρνει πίσω στη θλιβερή δεκαετία του ΄90, όταν τέθηκε το ερώτημα της πνευματικής ιδιοκτησίας των αντιρετροικών φαρμάκων κατά του Aids/Hiv που παράγονται σε ερευνητικά κέντρα των Η.Π.Α.  Έπειτα λοιπόν, ακόμη και αν η Αφρικάνικη ήπειρος είχε τον ψηλότερο πληθυσμό που είχε μολυνθεί από τον θανατηφόρο ιό, χρειάστηκαν έξι χρόνια πριν η αντιρετροική θεραπεία ήταν πρόσβαση στους ασθενείς, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ανήκουν στις λιγότερο εύπορες τάξεις.  Μια θανατηφόρα θεραπευτική καθυστέρηση που προκάλεσε το θάνατο 12 εκατομμυρίων Αφρικανών λόγω επιπλοκών που σχετίζονται με τον Hiv σε μια περίοδο 10 ετών, ενώ στις Η.Π.Α. η θνησιμότητα είχε στο μεταξύ καταρρεύσει.                                                                                        Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι αυτή είναι «μια θεμελιώδης μάχη, όχι σημαντική». Δηλαδή υπογραμμίζουν πόσο άχρηστο είναι να μιλάμε για την Τρίτη δόση αν δεν έχει εμβολιαστεί πρώτα ολόκληρος ο κόσμος.  Αλλά και η Ευρώπη δεν ταξιδεύει όλη με την ίδια ταχύτητα. Το παράδειγμα της Ιταλίας  προηγείται  με το 77,9%  των εμβολιασμένων με μία δόση και με 72,1%  με δύο δόσεις, αλλά υπάρχουν χώρες          όπως η Βουλγαρία που έχει ποσοστά του 25,2% (μία δόση) και 22,7% (δύο δόσεις), παρά την κακή ταχύτητα του Sars-2-CoV-2 να περνά από άνθρωπο σε άνθρωπο και από έθνος σε έθνος. Επίσης και πάλι όσο αφορά τις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, ένα πρόσφατο άρθρο του British Medical Journal κάνει λόγο για τον τεράστιο απολογισμό των 267 χιλιάδων παιδιών που θα πεθάνουν από τον κορωνοιό και για άλλες μολυσματικές ασθένειες για τις οποίες δεν έχουν προστατευτεί μέχρι το τέλος του 2021. Οι φτωχοί στον κόσμο λόγω του κορωνοϊού έχουν αυξηθεί κατά 120 εκατομμύρια και που οι θάνατοι ευάλωτων ομάδων όπως οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά έχουν αυξηθεί με τον ίδιο ρυθμό. Η καταπολέμηση του κορωνοϊού δεν μπορεί απολύτως να σταματήσει τώρα αυτή την στιγμή  με την χρήση των εμβολίων που έχουν περάσει αδιαμφισβήτητα τεστ. Πρέπει να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε  για το παραδεκτό - επιλεξιμότητα, στην προτεραιότητα, στα κάτω των 12 ετών, στην διανομή και στην επακόλουθη τροφοδοσία, όχι όμως βέβαια στην Δυτική Ευρώπη ή στις Η.Π.Α  ή στον τρίτο κόσμο. Η δέσμευση πρέπει να είναι συνολική, όπου υπάρχει μια μητρόπολη, μια πόλη, ένα χωριό, ένας οικισμός, ένα στρατόπεδο.   Πρέπει να λάβουμε υπόψη και είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη η προειδοποίησης ότι :   « Ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα μιας καταστροφικής ηθικής αποτυχίας και το τίμημα θα πληρωθεί με ζωές και τα προς το ζην στις φτωχότερες χώρες». Μία πρόκληση που δεν μπορεί  να αφήσει αδιάφορη ολόκληρη τη συναίνεση των εθνών. Χρειάζεται μια πραγματική «εμβολιαστική» πανδημία.